Η γενοκτονία δεν είναι μόνο εθνοκάθαρση ούτε μαζική θηριωδία. Η γενοκτονία έχει νομική υπόσταση, όπως και τα εγκλήματα κατά της Ανθρωπότητας. Δεν μπορεί λοιπόν ο κρατικός φορέας να χρησιμοποιεί ευφημισμούς για να τη χαρακτηρίσει και ειδικά σε επίσημα κείμενα που αναφέρονται στη Παιδεία ενός Έθνους. Δεν είναι επιτρεπτό να υπάρχουν ακόμα τέτοια λάθη ή ακόμα και παραποιήσεις. Διότι είναι ένας έμμεσος και έντεχνος τρόπος άρνησης της έννοιας της γενοκτονίας. Έτσι ακόμα κι όταν παρουσιάζουμε το έργο της Επιτροπής ολοκαυτώματος γενοκτονιών, εγκλημάτων κατά της Ανθρωπότητας, μερικοί προσπαθούν να αλλάξουν και τη δράση της αλλάζοντας συστηματικά το λεξιλόγιο, δίχως απαραίτητα να αντιλαμβάνονται ότι η επιλογή τους δεν έχει πια καμία νομική υπόσταση. Όλο το έργο του Lemkin βασίζεται στην απλή ιδέα ότι για να καταδικαστεί ένας θύτης, πρέπει τα εγκλήματα να είναι ξεκάθαρα σε νομικό επίπεδο. Έτσι χαρακτηρίζει συγκεκριμένες πράξεις με τον όρο της γενοκτονίας που επινόησε για να διαθέτει και ο δικαστής ένα εργαλείο που να είναι αποτελεσματικό ενάντια στη βαρβαρότητα. Έτσι κάθε τροποποίηση που γίνεται πάνω σε αυτή τη λέξη όχι μόνο δεν είναι διπλωματική, αλλά επί της ουσίας αθωώνει το βάρβαρο θύτη, αφού δεν υπάρχει πια κατηγορία. Ενώ στην Ελλάδα έχουμε αναγνωρίσει τη γενοκτονία και ποινικοποιήσει την άρνηση της για ακριβώς αυτό το λόγο. Και αυτό είναι τιμή μας.