Όσο και να θέλουν μερικοί την καθυστέρηση της διαδικασίας της αντεπίθεσης, οι πράξεις αρχίζουν, γιατί η Ανθρωπότητα δεν πρόκειται να περιμένει απλώς να χτυπήσουν και άλλους αθώους. Επιπλέον τώρα φαίνεται ξεκάθαρα ότι η πολιτική της προστασίας των προσφύγων έχει τα όρια της και πριν φτάσουμε στον επικίνδυνο κορεσμό, πρέπει ν’ αλλάξουμε τον τρόπο προσέγγισης του όλου θέματος, αφού η βοήθεια χρειάζεται επί τόπου κι όχι εξ αποστάσεως, διότι η βαρβαρότητα εξαπλώνεται δίχως εμπόδια και είναι οι άνθρωποι και οι ναοί που υποφέρουν δίχως λόγο, άσκοπα. Και αυτή η ροή πρέπει ν’ αλλάξει, διότι προκαλεί μεγάλες φθορές. Δεν αρκεί να βοηθούμε τα θύματα, πρέπει να καταπολεμήσουμε τους θύτες, γιατί αυτοί συνεχίζουν τη βαρβαρότητά τους. Οι νεκροί του Παρισιού αποδεικνύουν ότι ήρθε η ώρα της αντεπίθεσης στα ίδια τα εδάφη, όπου δρα η βαρβαρότητα δίχως ψεύτικες συμμαχίες, ούτε εργασίες του κενού, διότι οι μάχες θα γίνουν γιατί είναι απαραίτητες για την αλλαγή φάσης. Δόθηκε πολύς χρόνος στην ανάπτυξη του απαράδεκτου. Ας γίνουν λοιπόν οι απαραίτητες συμμαχικές δράσεις δίχως άλλη καθυστέρηση, διότι τα θύματα δεν μπορούν να περιμένουν άλλο. Και δεν μιλούμε μόνο τα θύματα που έπεσαν νεκρά στο Παρίσι αλλά όλα αυτά που βρίσκονται στην Ανατολή. Τώρα βλέπουμε όλοι ότι δεν υπάρχει καμία διαφορά μεταξύ των θυμάτων. Η βοήθεια πρέπει να είναι ολική. Κατά συνέπεια, πρέπει η αντεπίθεση να έχει συγκεκριμένους στόχους που αφορούν ειδικά τον εφοδιασμό σε πετρέλαιο, αφού αυτό είναι από τις κύριες πηγές εσόδων για την τρομοκρατική οργάνωση. Κι εδώ βλέπουμε πρακτικά τι σημαίνει ενεργειακή ασφάλεια αλλά και εξάρτηση. Διότι αν ήμασταν ανεξάρτητοι λόγω των πηγών μας, δύσκολα θα έβρισκαν εισοδήματα.