Η αντίστασή μας έναντι στη βαρβαρότητα δεν γίνεται μόνο για μας, αλλά και για τους μικρούς ανθρώπους που φοβούνται, επειδή είδαν από κοντά άτομα να έρχονται στα σπίτια τους για να σκοτώσουν ανθρώπους δίχως λόγο και λόγω αδικίας. Σκεφτόμαστε αυτά τα παιδιά που θα έφευγαν αν ήταν μόνα τους, αν δεν είχαν ένα πατέρα να τα καθησυχάσει, να λειτουργήσει ως δάσκαλος με τον μαθητή που τον εμπιστεύεται εντελώς, για ν’ αλλάξει η διάθεσή του λόγω της σκέψης. Είμαστε λοιπόν υπεύθυνοι και για αυτά. Διότι τα προβλήματα δεν είναι μόνο για μας που έχουμε πάντα ευθύνες ως Δίκαιοι, αλλά και για τους αθώους, τους μικρούς που δεν ζήτησαν ποτέ τίποτα από την τρομοκρατία, γιατί δεν ήξεραν καν τι είναι. Και τώρα που έμαθαν περί τίνος πρόκειται, πρέπει να τους μάθουμε τι σημαίνει αντίσταση γιατί δεν πρόκειται να φύγουμε από τις δημοκρατικές χώρες λόγω των επιθέσεων. Δεν ανήκουμε στους λαούς που εγκαταλείπουν την γη τους. Έχουμε ξεπεράσει πολέμους και κατοχές και δεν είναι αυτά τα χτυπήματα που θα μας διώξουν, γιατί είμαστε της συνέχειας. Και από τώρα ετοιμαζόμαστε για το μετά. Δεν θα καθίσουμε με τα χέρια σταυρωμένα ενάντια στη βία της βαρβαρότητας. Πιστεύουμε στην Ανθρωπότητα και δεν είναι με βάρβαρες επιθέσεις που θα αλλάξουμε. Ας το μάθουν λοιπόν οι τρομοκράτες από τώρα. Εμείς θα είμαστε εδώ και μετά ακόμα κι αν ήταν για να προστατέψουμε μόνο τα παιδιά. Γιατί οι μικροί άνθρωποι είναι οι επόμενοι άνθρωποι και θα είναι και αυτοί εχθροί της βαρβαρότητας.