Το αξίωμα του Πρωθυπουργού στην πατρίδα μας, δεν είναι μόνο για την καρέκλα και τις επισκέψεις στο εξωτερικό. Το σύνταγμα μας του έχει δώσει αυτές τις δυνατότητες, για να τις εκφράσει ελεύθερα και να τις υλοποιήσει δημοκρατικά. Βέβαια ο Πρωθυπουργός δεν μπορεί να είναι υπεύθυνος για κάθε κουταμάρα ή ακόμα και χειρότερα κάθε δικού του πολιτικού ή ακόμα και συμβούλου. Έχει όμως το καθήκον να πάρει θέση όταν ένα γεγονός, μια τοποθέτηση, μία άποψη θίγει την πατρίδα μας και την ιστορία μας. Και αυτό επειδή είναι η ιδιότητά του κι όχι απαραίτητα η οντότητά του. Επιπλέον όταν το πρόβλημα έχει ένα θεσμικό χαρακτήρα, αυτός είναι που πρέπει να πάρει αποφάσεις. Αυτό ισχύει σε όλα τα επίπεδα. Είδαμε πολλούς να λένε πολλά σε προεκλογικούς αγώνες, αλλά τους είδαμε και μετά και μάλιστα όχι μόνο σε ένα θέμα αλλά σε πολλά: ΑΟΖ, Βόρεια Ήπειρος, Γενοκτονία, Διαπραγματεύσεις, Ελληνισμός, Ζητήματα, Ηθική, Θρησκεία,… Έτσι ξέρουμε και αξιολογούμε ανάλογα. Δεν περιμένουμε τίποτα το ιδιαίτερο απλώς το πρέπον, ακόμα κι αν ξέρουμε ότι για την πολιτική είναι σπάνια αντιληπτό. Όμως τώρα υπάρχουν γνήσιες αντιδράσεις, ηθική αξιοπρέπεια και πολιτική ευθύνη. Όταν η νομοθεσία έχει ψηφισθεί κι είναι ξεκάθαρη και δεν την εφαρμόζεις λόγω πολιτικής σκοπιμότητας, μην περιμένεις καμία συμπαράσταση από τους δικούς σου και κανένα έλεος από τους πολιτικούς σου εχθρούς. Κι εδώ με το θέμα της άρνησης της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου δεν χωρά καμία διαπραγμάτευση γιατί το απαράδεκτο, το παράνομο και η πράξη βαρβαρότητας δεν είναι άποψη, στην Ελλάδα είναι πλέον αδίκημα.