Στο πλαίσιο της συμβουλευτικής γνώμης, το Διεθνές Δικαστήριο Δικαιοσύνης κατόπιν αιτήματος της Γενικής Συνέλευσης των Ηνωμένων Εθνών διακήρυξε ομόφωνα ότι η Δυτική Σαχάρα δεν ήταν ένα έδαφος χωρίς κύριο (terra nullius ) κατά τη διάρκεια του αποικισμού από την Ισπανία. Αυτό το επιχείρημα του 1975, βασίζεται στο γεγονός ότι ο αποικισμός ξεκίνησε το 1884, το οποίο είναι το έτος της ανακήρυξης του προτεκτοράτο της πάνω στο Rio de Oro. Εκτός από την εκχώρηση ή την διαδοχή, στο δίκαιο, η κατοχή αποτελεί έγκυρο μέσο εάν το συγκεκριμένο έδαφος είναι Terra nullius . Έτσι, είναι σαφές ότι η κατοχή δεν θα μπορούσε να οδηγήσει στην κυριαρχία παρά μέσω συμφωνιών με τοπικούς αρχηγούς. Οι προϋποθέσεις αυτές είναι σημαντικές, διότι επιτρέπουν να γίνει σαφές ότι ο πληθυσμός ήταν παρών στην περιοχή πριν από την ισπανική κατοχή. Διότι ακόμη και οι νομάδες της ερήμου έχουν δικαιώματα έναντι του αποικισμού αυτού και δεν μπορεί να θεωρηθεί μια περιστασιακή λεπτομέρεια. Έτσι, η σημασία της άρνησης του καθεστώτος του Terra nullius ενισχύεται, επειδή συχνά έχουμε εντελώς ασυνεπείς ισχυρισμούς στην έρημο λόγω των γεωπολιτικών θεμάτων που δεν λαμβάνουν υπόψη τους την παρουσία των ανθρώπων. Επειδή η περιοχή είναι επίσης ένα παίγνιο σε μια σύγκρουση που δεν προσβλέπει μόνο στην έρημο, αλλά επίσης και την πρόσβαση στη θάλασσα. Πράγματι, ακόμη και αν δεν έχει επισημανθεί στο παρελθόν, η βάση παραμένει παρούσα.