Δεν πρέπει να μας εξαπατούν οι εμφανίσεις, όταν μιλάμε για τρομοκρατία, και ειδικά όταν διεκδικεί το καθεστώς κράτους, ιδίως αν το τελευταίο είναι ήδη σε θέση να κάνει εθνοκάθαρση, εγκλήματα πολέμου, εγκλήματα κατά της Ανθρωπότητας και γενοκτονία. Είναι προτιμότερο να μην σκεφτούμε ότι το Daesh ως δομή προέρχεται από μια σειρά τυχαίων γεγονότων, διότι η πραγματικότητα είναι σαφώς διαφορετική. Αντιστοιχεί σε ένα σχήμα το οποίο χωρίς να είναι πραγματικά υψηλών προδιαγραφών παραμένει ένα πρόγραμμα. Έτσι, η απουσία στρατηγικής στην ανάπτυξή του δεν είναι παρά επιφανειακή και αυτό οφείλεται στον παρατηρητή, όχι στον παρατηρούμενο. Βασικά, το προγραμματικό όραμα έχει τρία στάδια, δηλαδή την παρενόχληση του εχθρού μέσω επιθέσεων, την διοίκηση της αγριότητας και, τέλος, την ανακήρυξη του χαλιφάτου. Ωστόσο, υπάρχει η στρατηγική της διεθνοποίησης της σύγκρουσης, ώστε να μην εξαρτώνται από τοπικές δομές. Έτσι από το τοπικό περνάμε αρχικά σε μια μετεγκατάσταση που αντιστοιχεί στη διεύρυνση της δομής στα γειτονικά, αλλά στη συνέχεια στη δημιουργία τοπολογικών συνδέσμων σε μεγάλο βεληνεκές με σκοπό να δημιουργηθεί ένα πιο ισχυρό δίκτυο αποφεύγοντας να είναι μοναδικός στόχος, κατά συνέπεια αυτή η θέση επιτρέπει τη δημιουργία αντιπερισπασμού που απασχολεί τους εχθρούς. Με αυτόν τον τρόπο, η κρατική δόμηση εξοικονομεί χρόνο για να καθιερώσει τον αμείλικτο νόμο της και την προπαγάνδα της. Μέσω της θρησκευτικότητας των μαζών, της θρησκείας ως μια κοινωνική και πολιτική τάξη και μιας στρατιωτικοποιημένης κοινωνίας, η κρατική τρομοκρατία επιδιώκει να αναπτυχθεί για να εδραιώσει την εξουσία της με σταθερό τρόπο. Από την ανάλυση αυτή, είναι σαφές ότι οποιαδήποτε καθυστέρηση όσο αναφορά στην απάντηση δεν μπορεί παρά να διευκολύνει αυτή την κλιμάκωση. Έτσι ξέρουμε τι περιμένει η Ανθρωπότητα από εμάς.