Ενώ ακόμα θρηνούμε τους νεκρούς μας από αυτή τη βάρβαρη επίθεση, είναι σημαντικό να συνειδητοποιήσουμε ότι το πρόβλημα της τρομοκρατίας ανήκει στην ίδια προβληματική, η οποία είναι αυτή του ουαχαμπισμού που κακώς συγχέεται με τον σαλαφισμό. Πράγματι, αν μελετήσουμε τις επιθέσεις τοπικά χωρίς να κοιτάμε όλη τη σκακιέρα έχουμε την εντύπωση ότι πρόκειται μόνο για μεμονωμένα γεγονότα, ενώ από συνολική άποψη, πρόκειται για σύνολο γεγονότων που έχουν την ίδια πηγή. Διότι ακόμη και αν δίνουμε σημασία στην εκτέλεση, διότι προκαλεί άμεσες επιπτώσεις, η θεμελιώδης άποψη είναι αλλού, εφόσον, βρίσκεται σε νομοθετικό επίπεδο , αν ο όρος αυτός μπορεί να καλύψει μία κυριολεκτική ερμηνεία που αλλοτριώνει μια θρησκεία, για να την μεταμορφώσει σε θρησκεία θανάτου. Διότι εάν η τρομοκρατία μπορεί να είναι τυφλή στον τρόπο λειτουργίας της, οι εντολοδόχοι δεν είναι. Γιατί ο ουαχαμπισμός προσπαθεί να επιβληθεί δια της βίας, εφόσον θεωρεί όλα τα άλλα δόγματα ως αιρετικά ακόμα και εντός των σουνιτών. Πράγματι, απέρριψε τις τέσσερις μεγάλες τάσεις, δηλαδή του χαναφισμού, του μαλεκισμού, του σαφεϊσμού και του χαμπαλισμού. Όσο για τους σιίτες και τους σουφίτες, ο ουαχαμπισμός τους εκλαμβάνει ως άπιστους. Αυτός ο σεκταρισμός έχει εξελιχθεί έχοντας ως στόχο τη διαφορά, η οποία εύκολα θεωρείται ως ειδωλολατρία, που προκύπτει από τη γέννηση αυτού του κινήματος για την καταστροφή της ιστορικής και αρχαιολογικής κληρονομιάς. Αυτό συνέβη στη Μέκκα και την Μεδίνα, και, γενικότερα στη Σαουδική Αραβία. Δεν υπάρχει τίποτα νέο σχετικά με αυτό ακόμα κι αν κάποιοι ακόμα το ανακαλύπτουν. Επομένως, είναι απαραίτητο να γίνει ένα στρατηγικό zoom out, για να καταλάβουμε τι πραγματικά συμβαίνει σε μεγάλη κλίμακα, προκειμένου να προετοιμαστούμε για το μέλλον.