Καθώς τα προβλήματα στα σύνορα του Αρτσάχ φαίνεται να εξακολουθούν, προκειμένου να αποφευχθεί η κλιμάκωση, η Κοινοβουλευτική Συνέλευση του Συμβουλίου της Ευρώπης θεωρεί ότι είναι απαραίτητο η Ομάδα του Μινσκ να αναθεωρήσει την προσέγγισή της σχετικά με την επίλυση της σύγκρουσης. Έτσι, σχετικά με το θέμα αυτό, θα ήταν ενδιαφέρον να μελετήσουμε με μεγαλύτερη λεπτομέρεια ορισμένα από τα άρθρα της Συνθήκης των Σεβρών που θα μπορούσαν όχι μόνο να είναι χρήσιμα αλλά εξίσου αποτελεσματικά σε αυτή την πολύπλοκη επίλυση. Πράγματι, δεν είναι απαραίτητο να ενσωματωθεί το σύνολο της διαδικασίας για να καταλάβουμε αυτό το νοητικό σχήμα. Έτσι, αν σκεφτεί κανείς το άρθρο 92: «Τά σύνορα τῆς Ἀρμενίας μετά τοῦ Ἀζερμπαϊτζάν καί τῆς Γεωργίας θά καθορισθῶσιν ἀπό κοινοῦ ὑπό τῶν ἐνδιαφερομένων Κρατῶν. Ἐάν τά ἐνδιαφερόμενα Κράτη δέν δυνηθῶσιν, κατά τήν ἒκδοσιν τῆς ἐν ἂρθρῳ 89 προβλεπομένης ἀποφάσεως, νά καθορίσωσιν ἀπό κοινοῦ τά σύνορα αὐτῶν, ταῦτα θέλουσι καθορισθῇ ὑπό τῶν Προεχουσῶν Συμμάχων Δυνάμεων, αἵτινες καί θέλουσιν ἐπιμεληθῇ τήν ἐπί τόπου χάραξίν των». Μπορούμε να δούμε με τρόπο σαφή ότι είναι δυνατόν να έχουμε ένα πλαίσιο επίλυσης, το οποίο θα είναι αποδεκτό από τη διεθνή κοινότητα, αφού σε περίπτωση δυσχερειών μεταξύ των τοπικών κρατών, είναι δυνατόν να απευθυνθούν στις Δυνάμεις μέσω του άρθρου 89: «Ἡ Τουρκία καί ἡ Ἀρμενία, ὡς και τά λοιπά Ὑψηλά Συμβαλλόμενα Μέρη, συμφωνοῦσιν ὃπως ὑποβάλωσιν ὑπό την διαιτησίαν τοῦ Προέδρου τῶν Ἡνωμένων Πολιτειῶν τῆς Ἀμερικῆς τόν καθορισμόν τῶν μεταξύ τῆς Τουρκίας και τῆς Ἀρμενίας συνόρων ἐν τοῖς βιλαετίοις Ἐρζερούμ, Τραπεζοῦντος, Βάν και Βιλτίδος, καί ὃπως ἀποδεχθῶσιν τήν ἀπόφασιν αὐτοῦ καί πᾶν ὃ,τι θά ὢριζεν ἐν σχέσει πρός τήν ἒξοδον τῆς Ἀρμενίας εἰς τήν θάλασσαν, ὡς καί ἐν σχέσει πρός τήν διάλυσιν τοῦ στρατοῦ παντός ὀθωμανικοῦ ἐδάφους συνεχομένου τοῖς εἰρημένοις συνόροις».
Αυτό το συγκεκριμένο παράδειγμα επιτρέπει να κάνουμε μεταφορά στην τωρινή σύγκρουση: Και στο πλαίσιο αυτό, θα ήταν χρήσιμο να έχουμε κατά νου τον χάρτη του Πρόεδρου Wilson, ώστε να μην γίνονται σφάλματα ερμηνείας επειδή περιγράφει συγκεκριμένα το όραμα της εποχής που δείχνει μια συνέχεια μαζί με τη σύγχρονη πραγματικότητα. Διαφορετικά, μια τωρινή εξέταση θα μπορούσε να περιλαμβάνει δυσκολίες που δεν προέρχονται από την ιστορία, αλλά από την προπαγάνδα. Έτσι, βρίσκοντας την αρχική οπτική γωνία είναι δυνατόν να γίνει μια πιο αποτελεσματική και δίκαιη επίλυση χωρίς να υπάρχουν παρενέργειες.