Για πολλούς Έλληνες η Άχνα είναι ένα άγνωστο μέρος. Για πολλούς Κύπριους η Άχνα ανήκει στα κατεχόμενα. Και για μερικούς πρόσφυγες η Άχνα είναι η πατρίδα τους. Αυτοί οι πρόσφυγες μένουν και περιμένουν στο Δασάκι της Άχνας απέναντι από την Άχνα. Και κάθε μέρα μπορούν να δουν τη γη τους και τη μνήμη τους. Για τους Κύπριους της Άχνας, η προσφυγιά είναι δύο μέτρα γης. Είναι από τις ελάχιστες αποστάσεις που χωρίζουν την πατρίδα από την ξενιτιά, τη μνήμη από τη λήθη. Η μοναδική απόσταση που μεγαλώνει είναι χρονική. Μπορεί οι γονείς να θυμούνται ακόμα, όμως έχουν αρχίσει να ξεχνούν, και τα παιδιά τους δεν μπορούν να θυμηθούν διότι δεν ζούσαν τότε. Η Άχνα είναι απλώς μια στρατοκρατούμενη κατεχόμενη γη. Τίποτα άλλο, προς το παρόν. Όμως στο ενδιάμεσο η Κύπρος έχει αλλάξει. Είναι πια ευρωπαϊκή. Όμως στο ενδιάμεσο οι πρόσφυγες έχουν αλλάξει. Μπορούν πια να προσφύγουν στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Κατά συνέπεια, η Άχνα που αποτελούσε μια ξεχασμένη ουτοπία για τα στρατηγικά δεδομένα, γίνεται τώρα ένας στρατηγικός στόχος για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Όσο πιο δύσκολη είναι η υπόθεση για την ανθρώπινη ύπαρξη, τόσο πιο σκληρό είναι το δικαστήριο εναντίον του ενόχου της καταπάτησης. Οι δικοί μας δεν σκεφτόντουσαν καν την πατρίδα τους για να μην πέσουν στην παγίδα μερικών και να χρησιμοποιηθούν ως πρόσχημα της απαράδεκτης αποδοχής. Όμως τώρα όλοι οι πρόσφυγες της Άχνας μπορούν να κάνουν τις προσφυγές τους για μη απόλαυση περιουσίας. Δεν υπάρχει πια κανένα εμπόδιο. Όλα είναι δυνατά, ακόμα και οι ουτοπίες του παρελθόντος όταν υπάρχει η βούληση του παρόντος για να δημιουργήσει τον κόσμο του μέλλοντος. Κάθε πρόσφυγας της Άχνας πρέπει να σκεφτεί τα παιδιά του και να κάνει την προσφυγή του που είναι κληρονομική, και όχι να κάνει απλώς μια μεταβίβαση όπως νομίζουν μερικοί ότι είναι το πρέπον. Αν οι πρόσφυγες της Άχνας θέλουν και πάλι την πατρίδα τους, τώρα υπάρχει τρόπος. Ο καθένας είναι υπεύθυνος για όλους και όλοι για τον καθένα. Η ενημέρωση είναι σημαντική, όμως πρέπει να την ακολουθεί από κοντά και η υλοποίηση της διαδικασίας που οδηγεί στην προσφυγή και στην απελευθέρωση της γης και της πατρίδας. Κάθε πρόσφυγας της Άχνας ξέρει σε ποια κατάσταση βρίσκεται η περιουσία του, όμως δεν ξέρει πόσα μπορεί να διεκδικήσει μέσω της δυναμικής της ηθικής, με άλλα λόγια της οικονομίας. Οι οικονομικές πιέσεις που αποτελούν οι ευρωπαϊκές προσφυγές, είναι ένα από τα αποτελεσματικότερα εργαλεία που διαθέτουν τα ανθρώπινα δικαιώματα. Μέσω των προσφυγών, οι οικογένειες γίνονται ένα. Ακόμα και ο νέος που δεν έχει ακόμα μνήμη μπορεί να βοηθήσει τον μεγαλύτερο να αποκτήσει μέλλον. Διότι μόνο με το μέλλον των προσφυγών θα ζωντανέψει η μνήμη των προσφύγων της Άχνας.