Το διαχρονικό
είναι εφεύρεση
του εφήμερου
για να γίνει
αθάνατο
μέσω του έργου
αφού αλλιώς
θα πέθαινε
δίχως ν’ αφήσει
κανένα ίχνος
διότι κανένας
δεν μαζεύει
τη μνήμη
που έπεσε
μέσα στη λήθη
γιατί φοβάται
για τον εαυτό του
μην χαθεί
και αυτός
ενώ εμείς
διασχίζουμε
τα όρια
για να σώσουμε
τους επόμενους.