Το επαναστατικό κίνημα των γαλάζιων ανθρώπων γεννήθηκε το 1969 ως οργάνωση της Σαχάρας ενάντια στην ισπανική κατοχή της Δυτικής Σαχάρας. Ήρθε σε αντιπαράθεση με το Polisario, γιατί ήθελε από τότε η Δυτική Σαχάρα να ενσωματωθεί στο Μαρόκο και θεωρούσε ότι η απελευθέρωση από την Ισπανία ήταν ένα ενδιάμεσο στάδιο. Έτσι μετά την απελευθέρωση το 1975 σταμάτησε τη δράση του, αλλά ο ιδρυτής του ο Edouard Moha (Maha R’guibi) δημιούργησε το Σύλλογο των ανθρώπων με προέλευση τη Σαχάρα που ανήκε προηγουμένως στην Ισπανία. Και αυτός ο Σύλλογος βέβαια προωθεί τη μαροκινή Σαχάρα. Πριν όμως το κίνημα ενώθηκε με το Μέτωπο της απελευθέρωσης και της ένωσης που αποτελείτο από τα κινήματα της Σαχάρας που προωθούσαν τη μαροκινή θέση. Ως συγγραφέας ο Edouard Moha έγραψε πολλά βιβλία για αυτό το θέμα: Ένας Σαχαρούι αποκαλύπτει το 1983, Δυτική Σαχάρα ή ο βρώμικος πόλεμος του Μπουμεντίεν το 1990, η ισπανομαροκινές σχέσεις το 1992, Τριάντα χρόνια αλγερο-μαροκινών σχέσεων, οι κρυφές αλήθειες το 1993 και Ιστορία των γαλλο-μαροκινών σχέσεων το 1995 αλλά και «Οι φίλοι» των λαών το 1997. Έχει ενδιαφέρον να το έχουμε στο νου μας όταν μιλούμε για τη Δυτική Σαχάρα αλλιώς μας λείπει ένα κομμάτι γνώσεων και δεν μπορούμε να εξηγήσουμε τις εξελίξεις που ζούμε, ενώ τα στοιχεία υπάρχουν και λειτουργούν καταλυτικά για την απελευθέρωση από τις πιέσεις που ασκούνται από ένα κράτος που δεν ήταν ποτέ έθνος.