Περνούσαμε το πράσινο και το μαύρο
και κάποιες φορές ακόμα και το μπλε.
Ωστόσο στα μονοπάτια χωρίς ελπίδα
ήμασταν παρόλα αυτά ευτυχισμένοι.
Ήταν η απουσία γνώσης
ή η παρουσία δυστυχισμένων
που μεταμόρφωναν τα ολονύχτια ταξίδια μας
σε πρωινά χωρίς σκοτεινά σύννεφα;