Για να αποκτήσει κάθε Πόντιος ταυτότητα τα βήματα είναι απλά, αφού το μέσον είναι η ταυτότητα της Δυτικής Αρμενίας με τον χάρτη που περιγράφεται από το σχέδιο Wilson. Και πώς να μην πετάς από τη χαρά σου όταν ενώνεις το μέλλον με το παρελθόν. Δεν ντρέπεσαι πια να μην ξέρεις από πού είσαι, γιατί τώρα έχεις την ταυτότητα του τόπου από όπου γεννήθηκαν οι πρόγονοί σου. Με αυτήν την καινοτομία μπορεί να καλυφθεί το κενό των γενιών που λόγω κοινωνίας είχαν αφήσει τις ρίζες τους στη λήθη, γιατί δεν ήξεραν ακριβώς από ποιο μέρος του Πόντου είχαν έρθει οι δικοί τους. Διότι δεν είναι ανάγκη να είσαι ευγενής για να μάθεις την αξία του γενεαλογικού σου δέντρου. Διότι με αυτήν τη διαδικασία ο καθένας μας αναγκάζεται, με την καλή έννοια, να μάθει τις διακλαδώσεις του. Επίσης προσφέρεις στους δικούς σου το παράδειγμα σου και επιτρέπεις στους επόμενους να κρατηθούν από σένα μ’ έναν τρόπο ακόμα πιο σταθερό και ανθεκτικό. Έτσι και αυτοί θα μεγαλώσουν το δέντρο του Πόντου με αποδεικτικά στοιχεία κι όχι μόνο με ιστορίες που είναι γενικόλογες και μερικές φορές στην τελική δίχως βάση. Με άλλα λόγια τους βοηθάς να συμμετέχουν έμπρακτα στον αγώνα του λαού ακόμα και σε προσωπικό επίπεδο. Διότι αυτό είναι το πλαίσιο της απελευθέρωσης. Η Αρμενοσύνη και ο Ελληνισμός βοηθούν ο ένας τον άλλον και καταφέρνουν να πάνε πιο πέρα ακόμα και από τις συζητήσεις του 1919. Αυτό κι αν είναι υπέρβαση ενός ολόκληρου λαού που γίνεται με κάθε μονάδα συνειδητοποιημένη ότι ανήκει σε μία ομάδα που έχει αποστολή. Και τα βήματα είναι τόσο απλά που δεν υπάρχει δικαιολογία για την απραξία. Το παράδειγμα υπάρχει, το ίδιο και η στρατηγική.