Δεν είναι όλα τα ίδια ακόμα κι αν ο δογματισμός θέλει να το πιστέψεις. Όταν καταστρέφεις τα πάντα μόνο και μόνο λόγω επανάστασης σοβιετικής, ναζιστικής, ισλαμικής, μη νομίζεις ότι ανήκεις στους απελευθερωτές. Μπορεί να είσαι ριζοσπαστικός αλλά όχι καινοτόμος. Κι αν μόνος σου έκοψες τις ρίζες σου, μην περιμένεις τίποτα από το μέλλον. Θα υπάρχεις μόνο όσο ζει το παρόν σου που είναι τελικά μια παρουσία στο χώρο που θα μετατραπεί σε μια απουσία στο χρόνο. Γιατί ο αγώνας σου δεν έχει τίποτα το ιερό, διότι είναι βάρβαρος αφού διαπράττει εγκλήματα κατά της Ανθρωπότητας. Δεν είναι καν πόλεμος γιατί δεν περιμένεις να έχεις αντιπάλους ή εχθρούς, θέλεις μόνο τους αθώους και αποφεύγεις τους Δίκαιους, γιατί τους φοβάσαι αφού δεν ξεχνούν κι ως σελιδοδείκτες της ιστορίας, κρατούν την ουσία της. Μην προσπαθείς λοιπόν να μας πεις ότι όλα είναι ίδια. Όχι, όλα δεν είναι ίδια! Διότι είμαστε άνθρωποι και ως άνθρωποι θα παλεύουμε πάντα ενάντια στον δογματισμό που ισοπεδώνει τις ζωές για ν’ αφανίσει τις ψυχές. Έτσι ακόμα και η θυσία μας είναι μια πράξη για την Ανθρωπότητα και για κανένα σύστημα. Κι αν μερικές εποχές μας είναι απαγορευμένες θα τις κάνουμε εφικτές για τους άλλους, για τους επόμενους για τους αγέννητους, γιατί ο θάνατος μας είναι ο σπόρος της ζωής τους.