Η αυτονομία της Δυτικής Σαχάρας δεν είναι αποκύημα της φαντασίας. Δεν αντιστοιχεί σε μία απλή απαίτηση, αλλά σε μια ιστορική πραγματικότητα εδώ και αιώνες. Με άλλα λόγια, δεν θα έπρεπε να επικεντρωνόμαστε μόνο σε μια πολιτική επίλυση, διότι θα μπορούσε να είναι τεχνητή. Εδώ έχουμε την περίπτωση μιας ισχυρής προσέγγισης επειδή έχει ιστορικά θεμέλια. Ακόμη και στο Μαρόκο και μερικοί διπλωμάτες έχουν την τάση να παρουσιάζουν την πρόταση αυτή σαν ένα συμβιβασμό που χαρακτηρίζεται μέσω της θεωρίας συνεργατικών παιγνίων ως μία win-win λύση, ωστόσο δεν είναι μόνο αυτό. Γιατί αν γυρίσουμε πίσω στο χρόνο, όχι πολλούς αιώνες, αλλά μόνο στον 19ο αιώνα, με την Συνθήκη του 1845, μπορούμε να καταλάβουμε την πραγματικότητα του αυτόχθονου λαού. Μπορούμε να κατανοήσουμε τα οικονομικά ζητήματα που έχουν αλλάξει την κατάσταση, μόνο από το 1952 και να συνειδητοποιήσουμε πόσο η σημερινή κατάσταση είναι τεχνητή, εξαιτίας των πολιτικών επιλογών του παρελθόντος που δεν είχαν καμία σχέση με τα σημερινά δεδομένα. Το θεμελιώδες πρόβλημα είναι ότι υπάρχουν πολύ λίγοι άνθρωποι ικανοί στο να μπορούν να μεταφέρουν τον γεωπολιτικό τους σχεδιασμό τους σε χρονοστρατηγική, η οποία περιλαμβάνει κατ ‘ανάγκην βασικά ιστορικά στοιχεία. Είναι αυτή η διαχρονική πλευρά μέσα στην προσέγγιση που λείπει από κάποιους λόγω άγνοιας και σε άλλους ηθελημένα. Είναι εξάλλου γι’ αυτό το λόγο για τον οποίο σ’ αυτή η έννοια που είναι τόσο θεμελιακή στα Ηνωμένα Έθνη, δεν δίνεται αρκετή έμφαση. Έτσι αυτό μας επιτρέπει να συνειδητοποιήσουμε και μάλιστα με τρόπο αποτελεσματικό ότι η προβληματική δεν είναι πρόβλημα αποικιακής φύσης, αλλά ενίσχυσης για την απελευθέρωση των εδαφών. Μια τοποστρατηγική προσέγγιση αναδεικνύει ήδη τη σημασία του ωκεανού και μια χρονοστρατηγική τη σχέση του λαού με αυτόν. Επειδή πολύ συχνά, μιλάμε για τον λαό της ερήμου, ενώ πρόκειται για λαό της ωκεάνιας ερήμου και αυτό το σημείο κλειδί στη στρατηγική άποψη είναι τόσο σταθερό ώστε να αντιπροσωπεύει έναν ελκυστή μέσα σε αυτό το δυναμικό σύστημα, και είναι υπό αυτή την έννοια που θα έπρεπε να συλλάβουμε την αυτονομία της Δυτικής Σαχάρας.