Ένα από τα χειρότερα προβλήματα που προκαλεί η ανισότητα στην εκπαίδευση, η οποία επιδεινώνεται με τα οικονομικά προβλήματα είναι το θέμα των φτωχών προικισμένων παιδιών. Πιο συγκεκριμένα αν υπολογίσουμε ότι ένα παιδί στα πενήντα είναι κατά μέσο όρο προικισμένο κι ένα παιδί στα χίλια είναι σοβαρά προικισμένο, τότε συνειδητοποιούμε ότι όλα τα φτωχά προικισμένα παιδιά δεν θα έχουν τη δυνατότητα να έχουν μία σταδιοδρομία που θα τους επιτρέψει να βοηθήσουν την πατρίδα μας λόγω της νοημοσύνης τους. Θα παραμείνουν μόνο τα πλούσια, τα οποία είναι ελάχιστα στην Ελλάδα λόγω των συνθηκών. Το πιο καταστροφικό είναι ότι η συνολική τους μάζα δεν επαρκεί πια για να παράγει ένα έργο που αλλάζει τα δεδομένα λόγω ενέργειας. Έτσι αν αφήσουμε τα φτωχά προικισμένα παιδιά να αφανιστούν από το εκπαιδευτικό σύστημα και την οικονομική κατάσταση, ουσιαστικά ένα κομμάτι της Ελλάδας και ειδικά αυτό της καινοτομίας θα απουσιάζει στο μέλλον. Αν λοιπόν ξέρουμε ότι το μέλλον της Ανθρωπότητας είναι η νοημοσύνη και δεν ξεχνάμε ότι ο Ελληνισμός είναι δώρο του Χρόνου στην Ανθρωπότητα, τότε δεν έχουμε άλλη επιλογή παρά να βοηθήσουμε τα φτωχά προικισμένα παιδιά να βρουν τη θέση τους. Δεν αρκεί απλώς να κλαιγόμαστε. Υπάρχουν πόροι για ειδικές περιπτώσεις, υπάρχουν μέθοδοι για τον εντοπισμό τους και τεχνικές διδακτικής για την ανάπτυξή τους. Αν θέλουμε να λέμε ότι ετοιμάζουμε το μέλλον της πατρίδας μας, τότε πρέπει να βρούμε καινοτόμες λύσεις για να σώσουμε αυτά τα παιδιά που χάνονται.