Είχε ετοιμάσει τα κανόνια.
Ένα ένα, προσεκτικά.
Ήταν θέμα συντονισμού.
Κάθε χτύπημα θα ήταν μοναδικό.
Τα φυλάκια δεν θα το περίμεναν.
Διότι είχε στρέψει εναντίον τους
τα αμυντικά του εσωτερικού.
Είδαν ή μάλλον πρόλαβαν να δουν
ένα καλόγερο να τρέχει
και τους φάνηκε παράξενο
αλλά λιγότερο από βόλι
που τους έκοψε το νήμα της ζωής.
Στη σειρά κατάφερε να ρίξει
τις απίστευτες βολές
που εξουδετέρωσαν την εχθρική άμυνα.
Αυτό έδωσε χρόνο στους δικούς του
ν’ ανεβούν στο κάστρο
ανενόχλητοι
γιατί οι φύλακες είχαν πρόβλημα
στον Παράδεισο
και η ζωή τους είχε γίνει κόλαση.
Στην πλατεία του παλατιού
βρέθηκαν όλοι οι αγωνιστές
και φάνηκαν οι ερυθρόλευκες ασπίδες.
Τότε μόνο έβγαλε το ράσο του
και πολέμησε τους κατακτητές
έως το τέλος, δίχως έλεος.
Κανείς δεν θα ξεχνούσε
την ημέρα της απελευθέρωσης
έτσι το όνομα του καλόγερου
παρέμεινε στη μνήμη του λαού
μαζί με το Πριγκιπάτο.
Το φως είχε έρθει από κάτω
γιατί η πίστη
σήκωσε τα άστρα στον ουρανό
για ν’ αλλάξει η νύχτα
που θα ετοίμαζε την ημέρα
την πιο φωτεινή με τον ήλιο
της δικαιοσύνης.
Έτσι άλλαξε ο αιώνας κι έγινε ανθρώπινος
για την Ανθρωπότητα και τον Χρόνο.