Η νοημοσύνη των μικρών ανθρώπων, επειδή δεν έχει προφτάσει λόγω χρόνου, να εξελιχθεί στον τομέα της μεθοδολογίας της διαχείρισης της σκέψης, μας επιτρέπει να δούμε με πολύ πρακτικό τρόπο, την αρχική πλαστικότητα του εγκεφάλου, όταν ανιχνεύει βασικά στοιχεία, τα οποία δεν γνωρίζει ότι μπορεί να είναι και θεμελιακά για την περαιτέρω ανάπτυξή της. Με αυτόν τον τρόπο μπορούμε να εξετάσουμε μια μορφή την ώρα της εξέλιξής της δίχως να έχει περάσει ακόμα από το στάδιο της υπέρβασης των δυσκολιών μέσω της ανίχνευσης των εμποδίων. Έτσι με βασικά προβλήματα λογικής, αριθμητικής, χωροαντιληπτικής, γλώσσας, μπορούμε να εντοπίσουμε και να αναδείξουμε νοητικά σχήματα που εμφανίζονται για να τα ενισχύσουμε με ασκήσεις που είναι στοχευμένες. Έτσι παραδείγματος χάρη, οι έννοιες της συμπλήρωσης, της συνέχειας, της αναγνώρισης ενός μοτίβου, της εκτίμησης μιας δυσκολίας, της χαράς της επίλυσης ενός προβλήματος, μπορούν να αξιολογηθούν και να δώσουν ένα νοητικό προφίλ που θα εκβυθιστεί σ’ ένα φάσμα γενικότερο όπου θα μπορέσει να εκφραστεί. Το καλό αυτής της ολιστικής προσέγγισης είναι ότι δεν επικεντρώνεται μόνο σ’ ένα ταλέντο που έχει ενισχυθεί τεχνητά λόγω αδυναμίας σε άλλους τομείς. Το σήμα που εντοπίζεται δεν είναι της κατανομής Dirac. Διότι οι γονείς εστιάζονται σε τέτοια φαινόμενα, γιατί είναι πιο εύκολα αντιληπτά αλλά δεν έχουν άλλες αρμονικές και παραμένουν μονοδιάστατα. Δίχως τον εμπλουτισμό άλλων στοιχείων από τον εγκέφαλο, μπορεί ν’ αποτελεί και παράδειγμα υψηλού αυτισμού, αλλά αυτισμού σε κάθε περίπτωση γιατί υπάρχει το πλαίσιο του εγκλωβισμού. Με την ολιστική προσέγγιση θα εντοπίσουμε μικρούς ανθρώπους που είναι πραγματικά προικισμένοι, αλλά μη αντιληπτοί από τους ίδιους τους γονείς που τους θεωρούν απλώς κανονικούς, χωρίς να καταλάβουν ότι όταν είναι κανονικοί σε πολλούς τομείς, σημαίνει, όπως έλεγε ο Bruner ότι είσαι υπερκανονικός. Έτσι βλέπουμε ότι η ανάλυση της νοημοσύνης των μικρών ανθρώπων δεν επαρκεί και για τις σπάνιες περιπτώσεις χρειάζεται μια σύνθετη πράξη βέβαια που είναι πιο δύσκολη αλλά αποτελεσματικότερη για την ανάπτυξη των ανθρώπινων σχέσεων στο πλαίσιο της Ανθρωπότητας.