Είμαστε σίγουρα η χώρα της Δημοκρατίας και κανείς δεν μπορεί να μας κλέψει αυτόν τον τίτλο, είναι μάλιστα κι ένα από τα πολλά επιτεύγματα του Ελληνισμού. Αυτή η Δημοκρατία έχει γίνει παράδοση πλέον για τον λαό μας και εύλογα θεωρούμε ότι είναι απαραίτητη και στην πατρίδα μας και σε άλλες χώρες. Απλώς δεν πρέπει να υπάρχει καμία παρεξήγηση με την έννοια ότι οι εκλογές και οι ψηφοφορίες δεν είναι κυβέρνηση. Είναι πολλοί από τους δικούς μας που τους αρέσει να ψηφίζουν για να θυμηθούν τα φοιτητικά τους χρόνια, τον συνδικαλισμό κλπ. Όμως υπάρχει μια διαφορά μεγέθους διότι με την Ελλάδα μιλούμε για ένα έθνος. Δεν μιλούμε για τοπικές κινήσεις που αφορούν μόνο μερικά άτομα, ακόμα κι αν αυτά φαίνονται πολλά. Εδώ πρόκειται για τον ελληνικό λαό, για ανθρώπους που υποφέρουν χωρίς λόγο απλώς επειδή δεν υπήρξε ούτε ικανότητα, ούτε επαγγελματισμός. Δεν μπορεί να είσαι αρχάριος, να διεκδικείς μία θέση, να την παίρνεις, να τα πηγαίνεις χάλια κι επειδή σε κατηγορούν, να λες ως μόνιμη δικαιολογία ότι είσαι αρχάριος. Δεν είναι με αυτόν τον τρόπο που βοηθούμε την Ελλάδα. Ωραία τα λόγια και οι θεωρίες που δεν εφαρμόστηκαν πουθενά αλλά στο δια ταύτα μένει το κενό της στρατηγικής. Πώς μπορείς να ισχυρίζεσαι ότι βοηθάς όταν σπαταλάς τόσο χρόνο για να κάνεις κάτι μόνο για να φαίνεται. Διαπραγματεύσεις χωρίς τέλος, για το τίποτα, διότι δεν ήθελες να παίξεις σοβαρά. Αναφορές στην ενέργεια δίχως καμία υλοποίηση. Ολόκληρες ομιλίες για αγωγούς που μάλλον δεν θα υπάρξουν καν γιατί άλλαξαν τα σχέδια της γεωπολιτικής και δεν το πήρες χαμπάρι. Διότι όταν εξετάζεις τα πάντα μέσω του κόμματος κι όχι της πατρίδας και του έθνους, στο τέλος ξεχνάς την ουσία. Διότι η εξουσία για την εξουσία, δεν μας ενδιαφέρει. Βέβαια όταν είσαι ανίκανος να παράγεις ένα έργο μπορείς να κρυφτείς πίσω από νομικές και γραφειοκρατικές δικαιολογίες αλλά βέβαια στην τελική όλοι καταλαβαίνουν πόσο κενή είναι η ιδεολογία σου που δεν φαντάστηκε ποτέ πώς λειτουργεί μία κυβέρνηση, όχι μια κυβέρνηση με καινοτομίες αλλά τουλάχιστον μία κυβέρνηση δίχως φρουφρού κι αρώματα.