Η Κύπρος ως μικρό νησί δεν μπορεί να προσφέρει το ιδανικό πλαίσιο για την ανάπτυξη του πολιτικού στοιχείου, όταν αυτό εξετάζεται με τοπικά δεδομένα. Το Κυπριακό που ανέδειξε τη στρατηγική σημασία του νησιού, απέδειξε ότι η έννοια της μεγάλης στρατηγικής είναι απαραίτητη για το εθνικό θέμα. Μέσα σε αυτό το πλέον πολεμολογικό πεδίο, το Κυπριακό λειτουργεί ως δείκτης της πολιτικής αξίας και εμβέλειας. Διότι εδώ το προσωπικό δίκτυο δεν αρκεί. Οι ανάγκες του Κυπριακού έχουν άλλες απαιτήσεις από τον πολιτικό. Επιπλέον, οι ακραίες καταστάσεις δείχνουν με αποτελεσματικό τρόπο τις ικανότητες του καθενός. Υπάρχουν οι συνεχείς εξωτερικές πιέσεις, αλλά και οι εσωτερικές που λόγω ραγιαδισμού και συνδρόμου της Στοκχόλμης, καταλήγουν να λειτουργούν ως όργανα του κατοχικού καθεστώτος και της Τουρκίας. Κατά συνέπεια, ο πολιτικός γίνεται πρώτα αντιστασιακός κι ύστερα αγωνιστής. Και ο λόγος είναι απλός. Οι τεχνοκρατικές αποφάσεις δεν αρκούν για να λύσουν γεωστρατηγικά προβλήματα. Ο αγώνας που δόθηκε από τον κυπριακό λαό όσον αφορά στο σχέδιο είναι απόλυτα ενδεικτικός. Και σε αυτήν την επίπονη φάση φάνηκαν ξεκάθαρα οι διαφορές μεταξύ πολιτικών αρχών και αξιών. Η τόλμη δεν είναι αναγκαία στην καθημερινότητα της τοπικής πολιτικής. Όμως όταν οι αποφάσεις μας επηρεάζουν όλο το κράτος, η τόλμη μετατρέπεται σε εθνική ευθύνη και είναι σπάνιοι οι πολιτικοί που μπορούν ν’ αντέξουν τέτοια πίεση. Το νοητικό σχήμα είναι ανάλογο με αυτό που οργανώνει την αντιμετώπιση σεισμικών φαινομένων. Το θέμα δεν είναι αν ένα σπίτι είναι πιο συμπαθητικό ή πιο νέο από ένα άλλο. Το θέμα είναι αν είναι ικανό ν’ αντισταθεί στον αναμενόμενο σεισμό. Όταν έγινε ο σεισμός στον Βόλο, δεν κατέρρευσαν μόνο τα σπίτια, αλλά και οι εντυπώσεις. Πριν τον σεισμό, όλοι οι αρχιτέκτονες έλεγαν ότι τα σπίτια τους ήταν τα καλύτερα. Όμως μετά τον σεισμό, πολλές φωνές έπαψαν. Η αντοχή δεν είναι μια δυνητική αξία. Αποκτά το νόημά της όταν πρέπει να ανταποκριθεί σε ακραία γεγονότα. Μέσα από αυτό το σχήμα, μπορούμε ν’ αντιληφθούμε πόσο σπάνιοι είναι οι πολιτικοί εμβέλειας. Και τώρα, μετά την ένταξη της Κύπρου στην Ευρωπαϊκή Ένωση, οι ικανότητες του πολιτικού πρέπει να είναι ενισχυμένες διότι το ευρωπαϊκό επίπεδο έχει τις δικές του ιδιομορφίες που χαρακτηρίζουν διαφορετικά το κυπριακό πεδίο. Εδώ είναι ακόμα πιο ουσιαστικό να έχει ο πολιτικός ένα παρελθόν που μπορεί να σηκώσει το μέλλον ενός λαού όπως το απέδειξε ο Πρόεδρος. Οι διαπραγματεύσεις δεν χρειάζονται μόνο αντοχή, αλλά και ευρηματικότητα. Όλοι ξέρουμε πόσο αποτελεσματικά χρησιμοποίησε και τις δικηγορικές του ικανότητες. Πολλοί του άσκησαν άδικες κριτικές περί νομικίστικων τρόπων, όμως το αποτέλεσμα μιλούσε από μόνο του και ο Πρόεδρος δεν είχε ανάγκη ν’ απολογηθεί. Ο πολιτικός με εμβέλεια δεν έχει ιστορικό, το βιογραφικό του είναι η ιστορία μας. Διότι κάθε του κίνηση καθορίζει το μέλλον μας. Η αξία του είναι το έργο του και το έργο του είναι η ζωή μας.