Την ώρα που πιστεύουμε ότι ξεκαθαρίζουν τα πράγματα ακόμα και στα κόμματα που ήθελαν μ’ έναν τρόπο ή μ’ έναν άλλο να μας βγάλουν από την Ευρωζώνη, ενώ αντικειμενικά δεν έπαιζε καν άλλο σενάριο, αφού ούτε η Ρωσία, ούτε το Ιράν κι ούτε η Κίνα δεν θέλησαν να συμμετάσχουν σε μια τέτοια δράση, έχουμε και πάλι άτομα που χωρίς να βρίσκονται επίσημα σ’ ένα κόμμα που προωθεί την έξοδό μας, να υπολογίζουν ότι θα περάσουν στα μουλωχτά τις θέσεις τους, αλλά με έμμεσο τρόπο γιατί το κόμμα τους δεν έχει πει ξεκάθαρα τι θέλει πάνω σε αυτό το σημείο για να μην εκτεθεί. Πρέπει όμως να καταλάβουμε ότι υπάρχουν απαράδεκτα υπονοούμενα και άνθρωποι που δεν θέλουν την έξοδό μας θα βρεθούν και πάλι όμηροι της λανθασμένης επιλογής, επειδή δεν έχουν γνώση του όλου σκηνικού. Είναι λοιπόν σημαντικό να ξέρει ο καθένας περί τίνος πρόκειται, διότι όπως πάνε τα πράγματα υπάρχει μεγάλη δυνατότητα να επανέλθουν οι ίδιες παγίδες. Και το χειρότερο βέβαια είναι ότι τώρα έχουν εξαντληθεί όλα τα εναλλακτικά σενάρια και ξέρουμε ότι πρόκειται απλώς για μια ιδεολογική άποψη χωρίς κανένα οικονομικό αντίκρισμα. Πιο συγκεκριμένα, δεν είναι ότι δεν υπάρχουν προοπτικές και μόνο, αλλά ούτε καν σημείο έναρξης αυτής της διαδικασίας αφού έχει απορριφθεί. Από την άλλη πλευρά πρέπει να προχωρήσουμε δυναμικά και σε πρακτικό επίπεδο με τον διαγωνισμό των υδρογονανθράκων, για τον οποίο δεν δόθηκε καμιά σημασία αφού οι προσπάθειες αφορούσαν μόνο το προηγούμενο θέμα, ενώ η ουσία για την επίλυση των οικονομικών μας προβλημάτων είναι η ενέργεια και η στρατηγική.