Έπρεπε να υπολογίσουν τα πάντα.
Είχαν μάθει για τις κινήσεις της βαρβαρότητας.
Και κάθε λανθασμένη επιλογή μπορούσε να ήταν θανάσιμη.
Ενίσχυση των οχυρώσεων, ανοίγματα πιο βαθιά
αποθήκευση τροφίμων στις κάβες του κάστρου.
Θέρισαν όλες τις καλλιέργειες ή τις κατέστρεψαν.
Δηλητηρίασαν τα πηγάδια.
Το ιππικό παραμένει στο κέντρο του νησιού
για να κάνει εφόδους στους πολιορκητές από την ξηρά.
Εξακόσιοι ιππότες και χίλιοι διακόσιοι μισθοφόροι
Ιταλοί και Ισπανοί και τρεις χιλιάδες Μαλτέζοι.
Είχε βέβαια και σκλάβους των καραβιών
αλλά και Έλληνες κάτοικοι,
γύρω στις έξι χιλιάδες.
Αυτά ήταν τα δεδομένα
και τα κομμάτια πάνω στη σκακιέρα.
Τίποτα άλλο.
Εκτός αν πρόφταινε κάποια εξωτερική βοήθεια.
Αλλά η προτεραιότητα ήταν μία, μόνο μία.
Να κρατήσουν το νησί, πάση θυσία,
δίχως συμβιβασμούς
έτσι θα πολεμούσαν με όλες τις δυνάμεις τους.
Δίχως ν’ αφήσουν κανένα πίσω
και τους εχθρούς στο χώμα ή στη θάλασσα.