Η βαρβαροκρατία έκανε λάθος από την αρχή.
Κοίταζε μόνο τη διαφορά μεταξύ Ρόδου και Μάλτας.
Και δεν υπολόγιζε το κοινό: τους Ιωαννίτες.
Θεώρησε ότι το νησί έχει ελάχιστες άμυνες
και πάντως όχι αρκετές για να τη φοβίσουν
λόγω μεγέθους και φύσης δεν μπορούσε να υποστηρίξει
ένα τεράστιο στρατό.
Η εφοδιαστική αλυσίδα είχε τα όρια της.
Και η τοποθεσία της μακρυά από την στεριά
δεν βοηθούσε την τροφοδότηση.
Έτσι ο σουλτάνος έστειλε μόνο
τριάντα χιλιάδες στρατιώτες
δίχως να μετρήσει τους σκλάβους, τους ναυτικούς
και όσους τραβούσαν κουπί.
Αλλά ανάμεσά τους είχε
έξι χιλιάδες γενίτσαρους
και εννέα χιλιάδες σπαχήδες.
Υπολόγισε και τους κουρσάρους του
τον πασά του Αλγερίου και τον διοικητή της Αλεξάνδρειας.
Δίχως να ξεχάσει ογδόντα χιλιάδες βλήματα.
Κι όμως όλα αυτά ήταν τελικά όντως λίγα.
Γιατί το λάθος έγινε.
Κι η αντίσταση ήταν πολύ πιο μεγάλη
λόγω πίστης στον πολιτισμό.