Έξω από την πόρτα ακούστηκε ένας παράξενος θόρυβος.
Ήταν ο ίππος πάνω στη σκακιέρα.
Είχε κάνει κίνηση μπορεί και υπερκίνηση
έμοιαζε με άγγελο σαν το όνομα του κάστρου.
Σηκώθηκε κι άνοιξε την πόρτα.
Η καστρική σκακιέρα SER δεν είχε μετακινηθεί.
Μόνο ο μαύρος ίππος είχε αλλάξει γαλάζιο.
Δεν είχε έρθει μόνος του.
Ήταν εδώ και ο ακέφαλος καβαλάρης
που είχε ζητήσει να ρίξουν βολή με το δικό του
πάνω στην ημισέληνο.
Ποιος άλλος θα τολμούσε ν’ ακολουθήσει τον αόρατο
μέσα στις διακλαδώσεις των αιώνων.
Επέλεξε την κίνησή της κι επέστρεψε στο δωμάτιο.
Δεν ήξερε ότι είχαν έρθει για τη γιορτή της.
Επειδή ήταν φρόνιμη σαν Παναγιά.
Στεκόταν όρθιος με το σπαθί.
Είχε έρθει η ώρα να φύγουν.
Θα άλλαζαν κόσμο.
Ήταν ο επόμενος κύκλος.
Πολυκυκλικότητα.
Νοητικό σοκ.
Έτσι βρέθηκε σ’ ένα ζωολογικό πάρκο εκεί που στέκονται οι χαμαιλέοντες
και το χρώμα του αοράτου.