Κοιτούσαμε τα πρόσωπα του πόνου.
Μόνο που δεν τα αγαπούσαμε για αυτό.
Γνωρίζαμε ότι περίμεναν τη δικαιοσύνη.
Μόνο που δεν ακούγαμε παρά αναμνήσεις.
Ήμασταν οι πέτρες της εξόριστης μνήμης.