Δίχως χελιδόνια ήταν το νησί
χρειαζόταν μόνο δύο γεράκια τον Χρόνο
και τίποτα άλλο
για να παραμείνει ο λευκός σταυρός
εκεί όπου κανείς πριν
δεν είχε καταφέρει ν’ αντισταθεί στους εισβολείς
όμως το μάθημα του άλλου
είχε παραμείνει στο μυαλό όλων
και τα γεράκια άρχισαν να πετούν
μέσα στον πέτρινο ουρανό
για να χτίσουν με το γαλάζιο του
τα τείχη της αντίστασης
δίχως ανοίγματα
παρά μόνο τις πολεμίστρες
όπου την μουσική έπαιζαν μόνο τα σίδερα που σφυρίζουν
σαν στόματα φωτιάς
για να πνίξουν τα πανιά
και το πράσινο
που ήθελε να σβήσει το φως
και την αλήθεια του σταυρού
μόνο και μόνο για εκδίκηση
αλλά δεν ήξερε ότι τα γεράκια
δεν εγκαταλείπουν ποτέ
τον αετό της παπαρούνας.