Πριν 450 χρόνια έγινε στην Μάλτα ένας άθλος που ερμηνεύτηκε ως θαύμα σε όλη την Ευρώπη, αφού 700 Ιππότες και 5.000 Μαλτέζοι κατάφεραν ν’ αντισταθούν στη μεγάλη πολιορκία δεκάδων χιλιάδων Οθωμανών δίχως ποτέ να γονατίσουν, ακόμα και στις πιο δύσκολες στιγμές. Όταν η σκέψη σου καταφέρνει να συλλάβει αυτό το κατόρθωμα, ενώ βλέπει το μέγεθος του νησιού, καταλαβαίνεις ότι υπήρξε μια προετοιμασία. Κι αυτή είχε αρχίσει με τη δεύτερη πολιορκία της Ρόδου το 1522, γιατί εκεί ακριβώς βρίσκονταν αυτοί που θα γίνονταν στο μέλλον οι Ιππότες της Μάλτας και που ήταν στο παρελθόν οι Ιωαννίτες στα Ιεροσόλυμα. Ήξεραν λοιπόν τι σημαίνει μια ήττα όταν ο εχθρός είναι πανίσχυρος. Είδαν και τα αποτελέσματα του λάθους του 1559 όπου οι Οθωμανοί σκλάβωσαν όλους τους 500 κατοίκους του νησιού Γκόζο. Είχαν μάθει στα ελληνικά νησιά την ισχύ της θάλασσας, γιατί είχαν διδαχθεί από την ίδια και μάλιστα πάνω στο πετσί τους. Διότι πάνω στη θάλασσα, κάθε λάθος έχει κόστος και κάθε μεγάλο λάθος προκαλεί θάνατο. Έτσι στη Μάλτα όλη η πόλη ενισχύθηκε πολιορκητικά. Δεν ήταν μόνο θέμα οχυρώματος έπρεπε η υπερδομή να αντέχει σε βάθος χρόνου, να αντεπεξέλθει σε ισχυρές και επαναλαμβανόμενες επιθέσεις με όλη τη βαρβαρότητα που ήξεραν. Τα τείχη της Μάλτας είναι το έργο αυτού του πνεύματος. Οι Ιππότες δεν άφησαν τίποτα στην τύχη, διότι είχαν δει τα αποτελέσματα στα Ιεροσόλυμα και στην Ρόδο. Κάθε χτύπημα όσο ισχυρό κι αν ήταν έπρεπε να βρίσκει τείχος. Η πόλη της Μάλτας είναι γεμάτη προμαχώνες, μπαστόνια, καβαλάρηδες, κουρτίνες και αντιφυλάκεια. Και πάντα σε συνδυασμό με τη θάλασσα, ένα πέτρινο καράβι. Χρειαζόταν βέβαια και η μαχητικότητα, διότι δίχως αυτή τα τείχη είναι πέτρες και μόνο που πέφτουν δίχως υποστήριξη . Έτσι ακόμα κι όταν χάθηκε το φρούριο της Αγίας Έλμας δεν γονάτισαν, ενώ οι Οθωμανοί αποκεφάλισαν τους Ιππότες που ήταν εκεί και κάρφωσαν πάνω σε σταυρούς τα αποκεφαλισμένα κορμιά, που θα έμπαιναν μέσα στο λιμάνι. Όταν τα είδε ο Μεγάλος Μαγίστρος διέταξε να αποκεφαλίσουν όλους τους ομήρους και να στείλουν τα κεφάλια τους ως βόλια με τα κανόνια και να τα ρίχνουν στους εισβολείς. Έτσι οι Οθωμανοί κατάλαβαν ότι δεν είχαν φοβίσει κανένα με την κίνησή τους. Διότι οι αντοχές της Μάλτας ήταν μεγαλύτερες από την βαρβαρότητά τους. Όσο κι αν προσπάθησαν η Μάλτα δεν έπεσε και μετά από 450 χρόνια το ιπποτικό θαύμα παραμένει στη μνήμη του λαού.