Πέταξε της Γερακίνας ο γιος
που γεννήθηκε για να πονά
για να προσέχει κάθε βράδυ
και να κοιμάται το αγγελούδι του
που έβλεπε στα όνειρά του
ένα όμορφο αμάξι με δυο άλογα,
πήγε να βρει τον Κυρ Θάνο
στου Μπελαμή το ουζερί
όχι για τους νεκρούς διαλόγους
μπροστά σ’ ένα πιάτο άδειο στο τραπέζι
αλλά για να ακούσει και πάλι
τον αγαπημένο τον μπαγλαμά
αφού έριξαν μια ζαριά καλή
κι αν ποτέ δεν αγάπησαν
ήταν για να μην ικετεύσουν
διότι γεννήθηκαν ελεύθεροι
ακόμα και πολιορκημένοι
γιατί αγαπούσαν τον λαό μας.