Άκουγα ακούραστα αυτήν την μουσική που προερχόταν από την χώρα της πέτρας
Και αντιλαμβανόμουν ότι πέρα από τη δυστυχία ενός λαού, υπήρχε ομορφιά
Που εμείς δεν μπορούσαμε να δούμε τόσο τα μάτια μας ήταν γεμάτα με δάκρυα
Που εμείς δεν θα μπορούσαμε να αντιληφθούμε τόσο το πνεύμα μας ζητούσε τη δικαιοσύνη.
Ωστόσο, δεν σταματούσε να υπάρχει ακόμη και κατά τη στιγμή του τίποτα.