Αυτό το ερώτημα πρέπει να θέσουν στον εαυτό τους αρκετοί ψηφοφόροι που θέλουν να βοηθούν την Ελλάδα να ξεφύγει από τα δεινά που περνά. Γιατί αλλιώς δεν έχει νόημα η προσπάθειά τους, αφού θα βασίζεται πάνω στο κενό. Και ο λόγος είναι απλός. Πώς μπορείς μετά από τόσα που ζήσαμε αυτήν την περίοδο να ακούς να λένε ορισμένοι πολιτικοί ακριβώς τα ίδια, λες και δεν έγινε τίποτα . Εδώ έχουν καταρρεύσει τα πάντα κι αυτοί μιλούν ακόμη για την ιδεολογία. Φαίνεται να μην είναι μόνο έλλειψη τεχνικών γνώσεων, αλλά πιο πολύ πολιτικής συνείδησης. Όταν έχεις δοκιμάσει να πείσεις τους πάντες για ένα σενάριο μηδενισμού και βλέπεις τώρα, ακόμα και εκ των υστέρων, ότι δεν λειτούργησε με τίποτα, τι συνεχίζεις να το συζητάς και μάλιστα με τον πιο αισχρό τρόπο; Μήπως θεωρείς ότι οι ψηφοφόροι δεν μπορούν να δουν την αναρμοδιότητα και την αναποτελεσματικότητα; Μήπως θεωρείς ότι είναι ντουβάρια; Εδώ ακόμα και οι πιο ακραίοι κατάλαβαν ότι δεν έγινε τίποτα γιατί δεν θα γινόταν τίποτα από την αρχή, αφού δεν υπήρχε καμιά στρατηγική να υποστηρίξει οποιαδήποτε πολιτική κίνηση για να μετατραπεί σε πράξη πραγματικότητας. Διότι ένα κομματόσκυλο δεν έχει εθνικές ευθύνες. Δεν τον αφορούν. Όλη του τη ζωή είναι μέσα στο κόμμα του κι εκτός το απόλυτο χάος στο μυαλό του. Έτσι, ο κόσμος να χαλάσει, σημασία έχει να υπάρχει το κόμμα. Έτσι γίνεται και με το Κυπριακό, όπου όλοι λένε ότι το παλεύουν, αλλά αν τους πεις αν θα ήθελαν να είναι σ’ ένα κόμμα που θα τους σώσει και μετά θα σταματήσει να υπάρχει ως κόμμα, δεν απαντούν καν, τόσο είναι αδιανόητο.