Η έκφραση του Προέδρου της Δημοκρατίας που χαρακτήρισε την Ελλάδα ως οχυρό της Ευρωπαϊκής Δημοκρατίας, δεν είναι μόνο πετυχημένη, αλλά και στρατηγική. Έχει επίσης το καλό να θέτει το πρόβλημα σε ένα άλλο πλαίσιο που διαφέρει ριζικά από τη μιζέρια της συνήθειας και την αντιδραστικότητα της μάζας. Ακόμα και η Ευρωζώνη, πολύ ορθά χαρακτηρίστηκε ως σκληρός πυρήνας της Ευρωπαϊκής Ένωσης κι όχι μόνο ως μια νομισματική ένωση που καλύπτει την ουσία της υπόθεσης. Έτσι ο ρόλος της Ελλάδας και για τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας δεν είναι οικονομικός, αλλά γεωπολιτικός, πράγμα το οποίο πολλοί από τους δικούς μας λόγω καθημερινής δυσκολίας, έχουν ξεχάσει οριστικώς. Όμως η αλήθεια είναι αυτή. Η Ελλάδα, θέλουμε δε θέλουμε, βρίσκεται στην Ανατολική Μεσόγειο, δηλαδή στη ζώνη επαφής τριών ηπείρων. Μάλιστα το ανάλογο της είναι η Αίγυπτος, αν τη δούμε κατοπτρικά και οριζόντια σε σχέση με την Κωνσταντινούπολη και το Σουέζ. Η διαφορά είναι ότι το δικό μας άνοιγμα είναι ιστορικό, ενώ της Αιγύπτου είναι τεχνητό. Η Ελλάδα με τη θέση της μαζί με την Κύπρο, δείχνουν και τα όρια της Ευρώπης, όχι μόνο γεωγραφικά, γιατί θα ήταν λάθος, άλλα χρονοστρατηγικά. Γιατί οι Έλληνες δεν εμφανίστηκαν μόνο τώρα και αυτό το αποδεικνύει η ιστορία με την Αρχαιότητα και το Βυζάντιο. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να βλέπουμε τον εαυτό μας ως ένα δεσμό που δεν έχει λυθεί εδώ και αιώνες, γιατί δεν ήταν κόμβος, αλλά πηγή πολιτισμού που δεν σταματά ποτέ να εκπέμπει. Ας μην το ξεχάσουμε λοιπόν.