Ακόμα δεν έχει αρχίσει καλά καλά το θέμα του περιουσιακού κι αρχίζουμε ήδη ν΄ ακούμε πράγματα πραγματικά παράξενα, αφού χρειάζονται ακόμα και διευκρινήσεις στα πιο απλά ζητήματα. Εδώ και δεκαετίες στα Κατεχόμενα υπάρχει μια συστηματική προσπάθεια να σβήσουν κάθε ελληνικό στοιχείο ακόμη και στα ονόματα των χωριών. Μάλιστα οι χάρτες που εκδίδονται έχουν και αυτοί τούρκικα ονόματα, σαν να μην υπήρχαν ποτέ Έλληνες κάτοικοι σε αυτές τις περιοχές. Άλλωστε το ίδιο γίνεται και με τις εκκλησίες, όπου βλέπουμε ξεκάθαρα την κατοχική προσέγγιση του παράνομου καθεστώτος. Και τώρα ακούμε ότι σε αυτές τις συνομιλίες, οι οποίες επίσημα κινούνται από το θετικό έως το φιλικό πλαίσιο δεν έχει γίνει συζήτηση για τα ονόματα των χωριών της Κύπρου, της νήσου Αγίων. Μπορούμε μάλιστα να παρατηρήσουμε ότι αν υπάρχει πραγματικά μια σοβαρή προσέγγιση αυτού του θέματος, δεν θα έπρεπε καν να έχουμε να συζητάμε. Θα έπρεπε από μόνοι τους οι Τουρκοκύπριοι, αν τους έδιναν το δικαίωμα οι έποικοι και το κατοχικό καθεστώς να ξαναβάλουν μόνοι τους όλα τα ελληνικά ονόματα, χωρίς να περιμένουν καμιά αρχή συνομιλιών. Έτσι θα είχαν αποδείξει με έμπρακτο τρόπο ότι θέλουν όντως να αλλάξουν τα πράγματα. Διότι ήδη με αυτή την πολιτιστική καταπάτηση πώς μπορούμε να εφαρμόσουμε το βασικό ευρωπαϊκό κεκτημένο. Είναι λοιπόν βασική αρχή αξιοπρέπειας . Γιατί όταν δεν μπορείς ν’ αλλάξεις τα πράγματα ακόμα και στο επίπεδο των χωριών, πώς μπορούμε να φτάσουμε σε μια επίλυση του Κυπριακού. Πρέπει να σοβαρευτούμε και να δούμε και αυτήν την πραγματικότητα αν βιαζόμαστε, αλλιώς περιμένουμε την εξόρυξη του φυσικού αερίου και μετά βλέπουμε όλα αυτά τα στοιχεία με δυναμικό τρόπο.