Όσο είναι κοινοτικές οι διαπραγματεύσεις, στην καλύτερη των περιπτώσεων θα βρεθούν λύσεις σε απόκλιση κοινοτικά προβλήματα, δηλαδή σε λεπτομέρειες σε σχέση με τον πυρήνα του προβλήματος. Αυτό δεν είναι κακό από μόνο του, διότι διευκολύνει τις σχέσεις σε πρακτικό επίπεδο, αλλά δεν αλλάζει τίποτα επί της ουσίας, όσο ο εισβολέας δεν έχει αλλάξει την άποψή του. Εδώ η Κύπρος δεν έχει καν αναγνωριστεί από αυτόν ως κράτος, ενώ είναι σε αυτό που αναφέρονται όλοι και στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στα Ηνωμένα Έθνη. Αυτό δεν θα ήταν μία απόδειξη καλής βούλησης και πιστοποίηση ότι έχουν όντως αλλάξει τα πράγματα; Έτσι πρέπει να αντιληφθούμε ότι κινήσεις σε τακτικό επίπεδο δεν αλλάζουν τίποτα στο στρατηγικό. Και τα επικοινωνιακά δεν αλλάζουν τίποτα. Η ουσία είναι μία. Η εισβολή και η κατοχή είναι παράνομες και πρέπει να τελειώσει αυτή η παρανομία. Τα διαδικαστικά σε τοπικό επίπεδο έχουν νόημα, αλλά δεν λέγονται λύση σε καμιά περίπτωση, γιατί όσο είναι εδώ ο εισβολέας, η κατοχή παραμένει ακόμα κι αν επικοινωνιακά ονομαστεί αλλιώς.