Όταν προωθείς ένα λανθασμένο μοντέλο, ενώ ξέρεις ότι δεν στέκει οικονομικά, αλλά επιμένεις δογματικά για λόγους ιδεολογικούς, τότε δεν πρόκειται για άγνοια ή αθωότητα, αλλά για φανατισμό. Όταν βλέπεις ότι η διαχείριση του μαύρου χρυσού, επειδή έχει γίνει με ανορθόδοξο τρόπο, δεν μπορεί να αλλάξει την οικονομική ύφεση, πώς θες να είσαι αξιόπιστος. Δεν μπορείς να πείσεις κανέναν ειδικό, δίνοντας εξηγήσεις για οικονομικό πόλεμο, ενώ το σοβαρό πρόβλημα είναι όταν δεν υπάρχει δομή ούτε υποδομές να υποστηρίξουν κάποια στρατηγική που θα ήταν αναμενόμενη. Ας επανεξετάσεις την κατάσταση, ας καταλάβεις γιατί οι επαφές δεν μετατρέπονται σε σχέσεις, για να δεις επιτέλους ότι μια ιδεολογία χωρίς στρατηγική υπόσταση οδηγεί απλώς σε κατάρρευση, όταν αντιμετωπίζει την πραγματικότητα. Δεν έχουμε λοιπόν ανάγκη από πολλά λόγια, η πραγματικότητα μας αρκεί. Γιατί δεν υπάρχει κοινό πλαίσιο σύγκρισης μεταξύ Βενεζουέλας και Νορβηγίας. Σημασία έχει λοιπόν μια στρατηγική προσέγγιση των δεδομένων, μια δυναμική σκέψη στον τρόπο που γίνονται οι επανεπενδύσεις, για να χαράξουμε με έναν στρατηγικό σχεδιασμό δίχως ελαττώματα.