Δεν υπάρχει ψηφίδα που να είναι ιερή από μόνη της. Κι όσες κι αν να βάλεις, αν δεν έχουν κάποια δομή αν δεν σηκώνουν με την ύπαρξή τους κάποια εικόνα, δεν αλλάζει απολύτως τίποτα. Ενώ το ψηφιδωτό ενός Αγίου μπορεί να είναι ιερό. Αυτό οφείλεται σ’ ένα γενικό δομικό νοητικό σχήμα. Η υποδομή είναι η ψηφίδα. Η δομή είναι το ψηφιδωτό. Η υπερδομή η εικόνα του. Κάθε ψηφίδα φέρνει στο σύνολο, μόνο ένα χρώμα. Το ψηφιδωτό είναι πολύχρωμο. Κι ο συνδυασμός των χρωμάτων σηκώνουν την εικόνα. Έχουμε μία αλλαγή κλίμακας σε αυτή τη διαδικασία. Έτσι όσοι πιστεύουν ότι μόνο μια ψηφίδα μπορεί να είναι ιερή, όχι μόνο κάνουν λάθος, αλλά επιπλέον μας καθυστερούν για το συλλογικό έργο. Η ουσία είναι αλλού. Έχουμε λοιπόν το επίπεδο της τακτικής, το επιχειρησιακό και της στρατηγικής. Με μεταφορά δομής αυτής της σχέσης έχουμε τον εξής δεσμό: υψηλή στρατηγική, διαχρονική στρατηγική και η Χρονοστρατηγική. Αυτή η τελευταία είναι επί της ουσίας η στρατηγική της Ανθρωπότητας. Μόνο αν αντιληφθούμε τέτοια νοητικά σχήματα θα καταλάβουμε ποιος είναι ο ρόλος μας σε σχέση με τους άλλους και πώς όλοι μαζί μπορούμε να καταφέρουμε κάτι που είναι ανέφικτο για μία μονάδα.