Όταν ταυτίζεις τα δικαιώματα της ιδιοκτησίας και της χρησικτησίας, όταν ταυτίζεις τα δικαιώματα του πρόσφυγα και τα δικαιώματα του έποικου, δεν κάνεις μόνο ένα στρατηγικό λάθος, αλλά προετοιμάζεσαι για χειρότερα. Τα πράγματα στην Κύπρο είναι απλά. Οι πέντε κοινότητες έχουν τα ίδια πολιτικά δικαιώματα. Αλλά οι έποικοι, επειδή ο εποικισμός είναι έγκλημα πολέμου και δεν διαγράφεται ούτε παραγράφεται, δεν έχουν αυτό το δικαίωμα. Αυτό βέβαια, δεν έχει σχέση με τα ανθρώπινα δικαιώματα που έχουν όλοι οι άνθρωποι. Η ουσία του θέματος είναι απλή. Οι έποικοι είναι πολίτες της Τουρκίας και τα πολιτικά τους δικαιώματα είναι εκεί. Ως έποικοι, δεν έχουν καν την ιδιότητα του λαθρομετανάστη, διότι με το δίκαιο του πολέμου, χρησιμοποιούνται τουλάχιστον παθητικά. Έτσι η επίλυση του κυπριακού δεν μπορεί να έχει μια βάση τόσο λανθασμένη. Η κατοχή είναι γνωστή διαδικασία σε όλους κατά συνέπεια δεν υπάρχει καν η δικαιολογία της λανθασμένης προσέγγισης. Ας το ξεκαθαρίσουμε από την αρχή, για να μην έχουμε προβλήματα στη συνέχεια.