Αν πραγματικά είσαι εναντίον της τουρκικής εισβολής του 1974, αν γνωρίζεις τα ψηφίσματα 353 του 1974, 541 του 1983 και 550 του 1984 του Συμβουλίου Ασφαλείας του Οργανισμού των Ηνωμένων Εθνών που καταδίκασαν αυτή τη βαρβαρότητα, αν θυμάσαι τις αποφάσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης, τότε δεν μπορείς απλώς να είσαι για την επίλυση του κυπριακού χωρίς συγκεκριμένους όρους. Διότι αυτό που πονά τους εγκλωβισμένους, τους πρόσφυγες και τις οικογένειες των αγνοουμένων είναι η αδικία. Δεν μπορείς να ξεχάσεις τα πάντα απλώς για να ζήσεις την καθημερινότητά σου, επειδή το μόνο που σ’ απασχολεί είναι πόσα χρήματα θα βγάλεις. Δεν μπορείς να λες ότι αγαπάς τον τόπο σου, επειδή αγαπάς την ιδιοκτησία σου. Δεν μπορείς ν’ αδιαφορείς για το γεγονός ότι στα Κατεχόμενα εξαιρείται το Ευρωπαϊκό Κεκτημένο. Καταφέραμε να έχουμε την Κύπρο στην Ευρωπαϊκή Ένωση, στην Ευρωζώνη και να έχει αξιοποιήσιμη ΑΟΖ, για να προετοιμάσουμε την απελευθέρωσή της. Δεν έχουμε ξεχάσει τίποτα από τα δεινά που πέρασε η Κύπρος τόσες δεκαετίες, δεν εγκαταλείψαμε ποτέ τον αγώνα, δεν μας επηρέασαν οι ραγιάδες ούτε τις χειρότερες στιγμές, γιατί κρατήσαμε όρθιο το ανάστημα και δεν γονατίσαμε σαν σκλάβοι της μοίρας. Δεν είμαστε μόνο ενάντια στην εισβολή αλλά κι ενάντια στην κατοχή που παραμένει μια πράξη βαρβαρότητας κι ένα έγκλημα πολέμου. Είμαστε υπέρ της ελεύθερης Κύπρου.