Η αξία της Ελλάδας φαίνεται καλύτερα σε φάση κρίσης. Όταν τα πράγματα είναι δύσκολα, προσέχουμε περισσότερο τι έχουμε και τι κάνουμε. Με άλλα λόγια μπαίνουμε πιο εύκολα στο πλαίσιο της στρατηγικής γιατί αναγκαζόμαστε να σκεφτούμε όλα όσα συμβαίνουν, να τα ερμηνέψουμε και να τα αναλύσουμε πριν κάνουμε κινήσεις που θα γίνουν πράξεις. Μ’ αυτόν τον τρόπο ανακαλύπτουμε και τη σημασία της αξίας αφού δεν είναι πια θεωρητική αλλά καθαρά πρακτική. Η ανάλυση των υποδομών, των δομών και των υπερδομών, μάς δίνει τη δυνατότητα να αναπτύξουμε στρατηγική που αξιοποιεί τα δεδομένα που έχουμε κι όχι αυτά που θα θέλαμε να έχουμε. Δεν είμαστε πια στο επιθυμητό αλλά στο πρακτικό. Με τον ίδιο τρόπο εμφανίζεται και η αλληλεγγύη μεταξύ των ανθρώπων που παρατηρούν πια πόσο υποφέρουν μερικοί άνθρωποι που δεν έχουν κανέναν άλλο για να ζητήσουν βοήθεια. Έτσι η συνύπαρξη των Ελλήνων γίνεται γνήσια συζωή όπου ο καθένας προσέχει περισσότερο τον άλλον. Διότι είμαστε λίγοι και πρέπει να γίνουμε σπάνιοι για να τα καταφέρουμε και να προσπεράσουμε τις δυσκολίες. Με αυτές τις υπερβάσεις μας κατανοούμε καλύτερα την επινόηση του Ελληνισμού και το βλέμμα του που προστατεύει την Ελλάδα μας. Είμαστε ένας λαός με αξίες και αξιοπρέπεια κι όταν υποφέρουν οι δικοί μας συνειδητοποιούμε ακόμα περισσότερο τι πρέπει να κάνουμε και ποιος είναι ο πραγματικός μας ρόλος για την πατρίδα μας. Δεν είμαστε περαστικοί. Εδώ ζούμε κι η αξία της Ελλάδας προέρχεται από το έργο μας για την Ανθρωπότητα.