Με τόσα που έχουμε δει αυτήν την περίοδο, είμαστε υποχρεωμένοι να δώσουμε έμφαση σ’ ένα χαρακτηριστικό την αξιοπιστία ακόμα κι αν αυτό φαίνεται να είναι αυτονόητο. Κι όμως ότι η αξιοπιστία μπορεί ν’ αποτελέσει μια δυναμική για την πολιτική, φαίνεται σε πολλούς ως μια καινοτομία. Η πραγματικότητα είναι όντως διαφορετική. Όταν είσαι σε προεκλογική περίοδο, όπου το ψέμα συνηθίζεται γιατί ο καθένας από τους υποψήφιους ξέρει ότι η αλήθεια έχει τα όρια της, αφού πολλά άτομα που ψηφίζουν προτιμούν τα πλούσια παραμύθια, από τις φτωχές αλήθειες, δεν μπορείς να βασιστείς αποκλειστικά στην αξιοπιστία, διότι ψηφίζουν και οι Θωμάδες. Με την πάροδο του χρόνου, φαίνεται ότι αυτό το φαινόμενο έχει και κυβερνητικές επεκτάσεις, αφού όλοι πια έχουν συνηθίσει να λειτουργούν χωρίς αυτή. Το πρόβλημα μετά που εμφανίζεται στις δυσκολίες είναι ότι η αξιοπιστία δεν επανέρχεται μ’ ένα μαγικό ραβδί. Μετά χρειάζονται πράξεις και έργα για να πεισθούν τα ξένα κοινοβούλια ότι εμείς είμαστε μονοιασμένοι κι ότι παλεύουμε για τον ίδιο σκοπό δίχως να παλεύουμε ο ένας εναντίον του άλλου, απλώς για να φανούμε στο επίπεδο των κομμάτων μας. Η αλλαγή στάσης όσον αφορά στην γέφυρα είναι χαρακτηριστική. Μόλις επιλέξουμε μαζί μια κοινή στρατηγική, τότε υπάρχουν αμέσως οφέλη για την πατρίδα μας, επειδή η δυναμική της πολιτικής μέσω της αξιοπιστίας επηρεάζει καταλυτικά το όλο πλαίσιο. Ήρθε η ώρα λοιπόν, να ενεργοποιήσουμε την έννοια της αξιοπιστίας σε βάθος χρόνου.