Την ώρα που όλοι συζητούν για λεπτομέρειες της καθημερινότητας των κομμάτων, ενώ το θέμα είναι η διάσωση της πατρίδας μας, πρέπει να συνειδητοποιήσουμε το γεγονός ότι παίρνονται στρατηγικές αποφάσεις σε επίπεδο ενεργειακής ασφάλειας που συμπεριλαμβάνει όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση σε σχέση με την Ανατολική Μεσόγειο, όπου παίζουμε ένα σημαντικότατο ρόλο. Έτσι δεν μιλούμε μόνο για τα 20 θαλάσσια οικόπεδα στο Ιόνιο, κάτω από την Πελοπόννησο και Νότια της Κρήτης, αλλά και για το Inteconnector EuroAsia και τον Αγωγό East-Med. Δημιουργείται ένα στρατηγικό μείγμα που έχει ως πηγή την Ανατολική Mεσόγειο, όπου εμπλέκονται τα κοιτάσματα του Λιβάνου και του Ισραήλ και τα κοιτάσματα της Ελλάδας και της Κύπρου από την πλευρά της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αυτά είναι στρατηγικά μέτρα που δεν υπολογίζονται καν στις κομματικές συνεδριάσεις, γιατί τις περισσότερες φορές δεν έχουν καν την πληροφόρηση από τα επιτελεία τους κι όταν την έχουν της δίνουν ελάχιστη σημασία, γιατί θεωρούν ότι ανήκει στα δευτερεύοντα. Όμως η πραγματικότητα της ενέργειας και της στρατηγικής είναι εδώ. Και η Ανατολική Μεσόγειος θα παίξει ένα ρόλο όλο και πιο σημαντικό για την πατρίδα μας. Η Ελλάδα με την πάροδο του χρόνου σε στρατηγικό επίπεδο μετατρέπεται σε ενεργειακό παίκτη. Κι αντί να το αντιλαμβανόμαστε όλοι για να πάρουμε τα πάνω μας, έχουμε μόνο και μόνο ως πληροφόρηση τα προβλήματα των κομμάτων. Το παρόν μπορεί να είναι δύσκολο, αλλά το στρατηγικό μας μέλλον έχει αρχίσει.