Αν θες να κατανοήσεις τι σημαίνει Ελληνισμός δίχως στρατηγική, εξέτασε τον ελλαδισμό κι άκου όσους θεωρούν ότι με την αναπαραγωγή τους έχουν εκπληρώσει το έργο τους ως Έλληνες, ενώ είναι απλώς κάτοικοι. Μπορείς ν’ ακούσεις βέβαια και τους ραγιάδες που σου εξηγούν ότι δεν γίνεται τίποτα με τους εχθρούς μας κι ότι συμφέρει να σκύβουμε το κεφάλι και να υπακούμε στις οθωμανικές εντολές. Έχεις ακόμα και τους μίζερους που θέλουν μόνο να ακουστούν τα παράπονά τους, γιατί τους λείπουν τα πάντα, ενώ το μόνο που τους λείπει είναι το ήθος. Τώρα αν θες να επινοήσεις τι σημαίνει Ελληνισμός πρέπει να σκεφτείς στρατηγικά. Έτσι θα αντιληφθείς πως οι θνητοί της Σπάρτης έμαθαν στους αθάνατους της Περσίας να πεθαίνουν στη μάχη των Θερμοπυλών, πως οι ελάχιστοι Αθηναίοι έγιναν σπάνιοι στην μάχη του Μαραθώνα, πως η στρατηγική ήξερε από πριν την ερμηνεία του χρησμού για να ενεργήσει στη ναυμαχία της Σαλαμίνας, πως η ένωση έδωσε το τελικό χτύπημα στις Πλαταιές και πως ο Μέγας Αλέξανδρος καθήλωσε τους Πέρσες και τους ανάγκασε να μην ξαναπατήσουν στην Ευρώπη. Έτσι θα συνειδητοποιήσεις ότι από τότε είμαστε χρονοασπίδα ενάντια στην κυριαρχία του χώρου. Αντιστεκόμαστε, θυσιαζόμαστε, αντιεπιτιθέμεθα και αποτρέπουμε κάθε εχθρό της δημοκρατίας και της ελευθερίας των ανθρώπων, όσο ισχυρός κι αν είναι διότι είμαστε της δικαιοσύνης και της ανθρωπιάς. Ο Ελληνισμός έπλασε τη στρατηγική γι’ αυτό το λόγο, διότι ήθελε από την αρχή να συμμετέχει στην εξέλιξη της Ανθρωπότητας. Δίχως στρατηγική ο Ελληνισμός θα ήταν νεκρός και δεν θα μπορούσε να βοηθήσει κανέναν αθώο της Ελλάδας και του κόσμου. Επιζεί, ζει και επανέρχεται κάθε φορά που υπάρχει ανάγκη ακόμα κι αν τον βρίζουν τα κόμματα.