Η ΑΟΖ από μόνη της είναι ένα θεσμικό πλαίσιο σε επίπεδο νομικής. Όταν οριοθετείται, αποκτά μια γεωπολιτική σημασία, αλλά για να έχει γεωοικονομική αξία πρέπει να υπάρχει η ενεργειακή διάσταση. Αυτή ξεκινά από τις σεισμικές έρευνες βέβαια και συνεχίζεται με τις αδειοδοτήσεις για έρευνα, που προετοιμάζουν τις γεωτρήσεις. Όμως το σημαντικό στάδιο είναι οι αδειοδοτήσεις για εξόρυξη που προετοιμάζουν την τελική φάση με τους σταθμούς εξόρυξης ή ακόμα και υγροποίησης. Η ιδέα είναι απλή. Η ΑΟΖ είναι μια γεωπολιτική σκακιέρα, αλλά η δράση της αρχίζει με τους σταθμούς που αντιπροσωπεύουν τα κομμάτια που βάζει ένα έθνος για να παίξει ένα ρόλο σημαντικό στην ευρύτερη περιοχή. Διότι οι πλατφόρμες εξόρυξης είναι πολύ σταθερές και μάλιστα για δεκαετίες. Επιπλέον, δεν χρειάζονται προστασία από το κράτος που διαθέτει την ΑΟΖ για αξιοποίηση, διότι κάθε πλατφόρμα έχει αυτόματα την έμμεση υποστήριξη του κράτους στην οποία ανήκει η εταιρεία που την χειρίζεται. Έτσι δημιουργείται ένα συμμαχικό πλαίσιο και πεδίο δράσης που μετατρέπει τη νομική ΑΟΖ σε μια ισχυρή ΑΟΖ που τροφοδοτεί, υποστηρίζει και προστατεύει το έθνος της. Η Ελλάδα και η Κύπρος μπαίνουν σιγά σιγά σε αυτήν την κατηγορία, πράγμα το οποίο δεν ήταν μόνο αδιανόητο πριν μερικά χρόνια, αλλά και απίστευτο ακόμα και τώρα.