Κάθε κοινωνία είναι στατική και θεωρεί ότι τα δεδομένα της είναι δεδομένα, δίχως ν’ αντιληφθεί ότι αν αυτός ο συλλογισμός έστεκε, τότε δεν θα υπήρχε εξέλιξη. Έτσι, η καθεμιά σκέφτεται μόνο με αυτά τα δεδομένα, χωρίς ν’ αντιληφθεί ότι υπάρχει λύση και θα τη ζήσει η επόμενη θεωρώντας, βέβαια, και αυτή ότι είναι δεδομένα, μόνο που δεν θα είναι τα ίδια. Η κοινωνία όμως έχει και ανθρώπους που ανήκουν στην Ανθρωπότητα και σκέφτονται διαχρονικά δίχως να εγκλωβιστούν σ’ ένα τοπικό παρόν, ιδιαίτερα αν αυτό αποτελείται από μια κρίσιμη περίοδο. Τώρα η ελληνική κοινωνία, ενώ βρίσκεται σε κρίση, δεν πιστεύει ακόμα ότι μπορεί να σωθεί από την Ελληνική Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη. Έχει ακούσει για την ΑΟΖ, αλλά επί της ουσίας παραμένει άπιστη, γιατί δεν έχει τη δυνατότητα να δει το μέλλον που έχει αρχίσει. Δεν μπορεί να φανταστεί ότι υπάρχει ήδη ο μεγάλος διαγωνισμός για τα είκοσι θαλάσσια οικόπεδα. Δεν έχει ιδέα ότι πουλάμε ήδη σεισμικά δεδομένα. Δεν ξέρει για τα bonus υπογραφής με τα οποία μπορούμε να πάρουμε εκατοντάδες εκατομμύρια Ευρώ χωρίς καν να έχει μπει γεωτρύπανο. Δεν μπορεί να φανταστεί τις απολαβές του ελληνικού δημοσίου, ενώ η Κύπρος το έχει κάνει πια σε πρακτικό επίπεδο. Έχει πάρει 200 εκατομμύρια Ευρώ μόνο για τα bonus υπογραφής των οικοπέδων 2, 3, 9, 10 και 11. (Πιο συγκεκριμένα 150 εκατομμύρια Ευρώ για τα 2, 3, 9 και 48 για το 10 και 11). Η Κύπρος μόνο από τον κοίτασμα Αφροδίτη θα παίρνει 510 εκ. Ευρώ ετησίως για 25 χρόνια περίπου και η ελληνική κοινωνία ψάχνει να βρει λύση.