Όταν υπάρχει κατοχή, ο Χρόνος δεν λειτουργεί με τον ίδιο τρόπο, διότι υπάρχει μια θεμελιακή ασυμμετρία. Ο Χρόνος της εισβολής είναι ελάχιστος, ο Χρόνος της κατοχής είναι μεγάλος κι ο Χρόνος της ανακατάληψης είναι τεράστιος. Το πιο σημαντικό είναι ότι ο Χρόνος είναι μαζί μας και η ανακατάληψη θα γίνει. Αυτό είναι ένα θεμελιακό στοιχείο όταν περνάς μηνύματα στον εχθρό σου που έχει δημιουργήσει σταθερά δεδομένα κατά την εκτίμησή του. Αν δεν μπορείς να σκεφτείς αυτά τα νοητικά σχήματα από μόνος σου, εξέτασε και μελέτα ανάλογα σε άλλες περιπτώσεις για να δεις με τα μάτια σου και με το μυαλό σου ότι έγιναν, ότι υλοποιήθηκαν κι ότι άλλαξαν τόσο πολύ την πραγματικότητα που δεν θυμάσαι πια ότι κάποτε υπήρχε μία κατοχή και μάλιστα για αιώνες. Στη συνέχεια θα φανταστείς τους δικούς σου να σου μιλούν, εννοούμε αυτούς που έκαναν την Επανάσταση και που είναι συνδεδεμένοι μαζί σου πολυκυκλικά χωρίς να το αντιλαμβάνεσαι, να σε ρωτούν για ποιο λόγο αποφάσισες να σταματήσεις τον αγώνα. Για ποιο λόγο θεώρησες ότι ήταν το τέλος και δεν συνέχισες τον αγώνα τους, τον αγώνα της απελευθέρωσης, τον αγώνα της ανακατάληψης. Σκέψου λοιπόν ότι δεν είσαι απαραίτητα ο τελευταίος, κι ούτε πρόκειται να καταφέρεις να είσαι ο τελευταίος, οφείλεις τουλάχιστον να υπολογίσεις ότι είσαι ενδιάμεσος, ότι έχεις πάρει τη σκυτάλη από τους προηγούμενους και πρέπει να την παραδώσεις στους επόμενους και γι’ αυτό να έχεις παράγει κι εσύ κάποιο έργο στη διαδρομή σου. Ο Χρόνος Κατοχής σου δείχνει ότι είναι Μαραθώνιος ενώ η ανακατάληψη είναι σκυταλοδρομία.