Η ελληνική καινοτομία δεν είναι μόνο θεωρητική. Είναι και αυτή που σε πρακτικό επίπεδο, επιτρέπει στον Ελληνισμό να ξεφύγει από τις παγίδες του κομματισμού. Ξέρουμε στην στρατηγική ότι όταν υπάρχουν τρεις επιλογές, το πιο αποτελεσματικό είναι να επιλέξουμε την τέταρτη. Κι όταν κάποιος επιμένει να σε βάλει σε ένα δίλημμα, μπορείς να κάνεις μία μεταφορά δομής που να εξηγεί καλύτερα το αληθινό πλαίσιο της επιλογής, αφού έχεις εντοπίσει το διπλό παίγνιο. Διότι αν επινοήσεις έναν ισομορφισμό που αποσαφηνίζει τα δεδομένα, τότε η αρχική συγκεκριμένη διατύπωση δεν έχει κανένα νόημα, αφού αφοπλίστηκε η παγίδα της μέσω του ισομορφισμού. Με άλλα λόγια όσο και να θέλει να σε μπερδέψει ένα ερώτημα, αν εντοπίσεις τη σημασιολογία του πίσω από το συντακτικό, τότε η επιλογή σου θα έχει σχέση μόνο και μόνο με τη σημασία κι όχι τις προτάσεις. Έτσι ο Ελληνισμός απελευθερώνεται κι αποφασίζει εθνικά ποιο είναι το μέλλον του, δίχως κανένα παραταξιακό ή κομματικό εμπόδιο, αφού πια βλέπει ξεκάθαρο το τοπίο που βρισκόταν έντεχνα στην ομίχλη. Κανείς από εμάς δεν είναι αρκετά κορόιδο για να μην καταλάβει την χειραγώγηση. Κατά συνέπεια τώρα πλέον είναι θέμα επεξήγησης κι ενημέρωσης του ισομορφισμού, για να μπορέσει ο λαός να είναι αντάξιος του διαχρονικού Ελληνισμού.