Όταν παίρνεις μια απόφαση μέσω της θεωρίας πρέπει να σκεφτείς αν είναι εκτός πλαισίου με την ενσωμάτωση της πληροφορίας της ύπαρξης άλλων παικτών που επηρεάζουν το πλαίσιο και δημιουργούν τον μετασχηματισμό Θ.Α -> Θ.Π, διότι τότε όλοι οι υπολογισμοί με το αρχικό καταρρέουν γιατί δεν έχουν καμιά υπόσταση. Αν λοιπόν δίνεις μια προθεσμία για την ύπαρξή μιας επιλογής εκτός προθεσμίας στο δεύτερο πλαίσιο, ουσιαστικά έχεις δημιουργήσει ένα τέχνασμα με μηδενικό αποτέλεσμα επί του πρακτέου. Βέβαια το καλό σε επικοινωνιακό επίπεδο είναι ότι φαίνεται ότι έδωσες μια επιλογή ανεξαρτήτως αν αυτή δεν έχει νόημα. Το θέμα αρχίζει βέβαια όταν βρίσκεσαι πια εκτός προθεσμίας και δεν έχεις τη δυνατότητα να καλύψεις τις μελλοντικές ανάγκες. Αλλά και πάλι δεν έχεις ανάγκη να το ανακοινώσεις εκ των προτέρων, αφού μπορείς να καλύψεις τις άμεσες ανάγκες και δημιουργείς την εντύπωση ότι δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα. Με αυτόν τον τρόπο φτάνεις στην επιλογή εκτός πλαισίου κι εκεί ανάλογα με την απόφαση που θα παρθεί θα ισχυρισθείς ότι ακολουθείς τη θέληση της επιλογής. Μόνο που στη μία περίπτωση δεν αλλάζει τίποτα και στην άλλη δημιουργεί μια συνέχεια δίχως πόρους. Τότε αποκαλύπτεις ότι υπάρχει ένα σοβαρό πρόβλημα μόνο που δεν μπορεί να λυθεί, γιατί έχει δημιουργηθεί από άλλους και για να μην ομολογήσεις ότι έχεις ήδη προβλέψει αυτό το σενάριο εξ αρχής ανακοινώνεις ότι έχεις πιαστεί εξ απροόπτου, αλλά με την εμπιστοσύνη των άλλων θα συνεχίσεις τον αγώνα. Σε αυτή τη φάση έρχεται το αληθινό πρόβλημα που δεν μπορείς να λύσεις κι αναζητάς την αποδοχή αυτή της πραγματικότητας από τους άλλους. Μόνο που τότε αρχίζει το τέλος για σένα γιατί από εκείνη τη στιγμή και μετά όλο και ανακαλύπτουν τα προηγούμενα στάδια. Έτσι κατάφερες να κερδίσεις τις εντυπώσεις λειτουργώντας εκτός πλαισίου, αλλά βρίσκεσαι ξαφνικά εντός χωρίς καμιά προετοιμασία σε επίπεδο στρατηγικής και τελικά απορρίπτεσαι από τους άλλους που δημιουργούν μια νέα κατάσταση, χωρίς την ύπαρξή σου αφού δεν ανήκεις πια στη νοόσφαιρά της.