Η αξία ακριτικού νησιού προέρχεται από τη στρατηγική του θέση. Μπορεί βέβαια να βρίσκεται στην άκρη αλλά επίσης και σε πέρασμα. Το ένα έχει σχέση με όριο και το άλλο με πέρασμα. Κι αν το νησί είναι επίσης άγονο, τότε αυτή η αξία κάνει τη διαφορά. Έχει σημασία και η τοποθεσία σε σχέση με περιοχές που θεωρούνται σημαντικές από μόνες τους, όπως είναι η Πελοπόννησος και η Κρήτη, γιατί τότε ο έλεγχος του περάσματος αποκτά ακόμη περισσότερο ενδιαφέρον. Διότι σε αυτήν την περίπτωση δεν είναι μόνο πέρασμα αλλά στρατηγικά διόδια. Σε αυτήν την περίπτωση έχουμε να κάνουμε με ένα κρίσιμο νησί που λειτουργεί όχι ως άκρη αλλά ως συνδετικός κρίκος. Και η τοποστρατηγική της Ελλάδας βασίζεται σε αυτές τις ακραίες περιπτώσεις, για να είναι ανθεκτική στις επιθέσεις. Κι αν το εξετάσουμε χρονοστρατηγικά μπορούμε να καταλάβουμε τότε γιατί η τουρκοκρατία δεν τα κατάφερε να καταλάβει τα Αντικύθηρα που κράτησαν οι Ενετοί έως τον ερχομό του Ναπολέοντα. Και δεν είναι τυχαίο που είχε την ίδια μοίρα των Επτανήσων όσον αφορά στους Άγγλους. Όλα αυτά τα γεγονότα εξηγούνται όχι μόνο από το πέρασμα αλλά και από την κρισιμότητά του σε σχέση με το ελληνικό δίκτυο της αντίστασης, η οποία βασίστηκε στην ανθεκτικότητά του, για να υποστηρίξει μέσω της ελευθερίας του κατεχόμενες θέσεις. Έτσι η αξία ακριτικού νησιού δεν είναι μόνο το όριο αλλά και το κρίσιμο πέρασμα. Αυτό πρέπει να ενσωματωθεί στην Ελλάδα του Μέλλοντος, για να μην προσπαθήσει το παρόν να σβήσει την ουσία για να περάσει μόνο και μόνο την οικονομία.