Τυφλά βλέμματα
τον κοίταζαν
να βγάζει τα κορμιά
έξω από την εκκλησία.
Τα έσυρε με όλες τις δυνάμεις του
μπροστά στην πύλη του μοναστηριού,
εκεί τα άφησε
για να τα δουν οι βάρβαροι
και να μην τολμήσουν να εισβάλλουν.
Επέστρεψε στην εκκλησία.
Και εκεί μάζεψε τα πέτρινα κομμάτια.
Τα μάτια των Αγίων.
Και τα έβαλε στο ιερό,
κάτω από την Ιερή Τράπεζα.
Οι επόμενοι θα τα έβρισκαν
και τα τυφλά βλέμματα
θα έβλεπαν και πάλι το φως.
Ήταν θέμα πίστης.
Υπήρχε συνέχεια.
Διαδικασία διόρθωσης.
Επιστροφή του φωτός.
Τώρα η βαρβαρότητα θα μάθαινε
ότι δεν είναι μόνη της
στο Άγιο Όρος.
Η αντίστροφη μέτρηση είχε αρχίσει.
Δεν θα μπορούσε πια να νιώθει
ότι μπορούσε να κάνει ό,τι θέλει.
Σε μερικές μέρες
έμαθε για τον θρύλο
γιατί κανείς δεν μπορούσε
να καταθέσει μαρτυρία.
Τα κεφάλια παρέμειναν σιωπηλά
μετά το αντίκρισμα.
Η προτεραιότητα δεν ήταν πια
η καταστροφή των εκκλησιών,
αλλά η εξόντωση του θρύλου.