Μετά από αυτή τη συμβολική ήττα η βαρβαρότητα
θέλησε να περάσει από άλλο σημείο κομβικό
κι άρχισε πάλι το στρατηγικό κυνήγι της νύχτας.
Δίχως κούραση οπλίστηκαν σαν τους αξιωματικούς
για να ξεφύγουν διαγώνια από την παγίδα του χώρου.
Οι βάρβαροι είχαν βάλει στόχο ένα μοναστήρι
στα όρια των δύο θαλασσών, στη γωνία της ερήμου.
Ήταν αυτή τη φορά από την άλλη πλευρά στο αόρατο
και το μοναστήρι ήταν από μόνο του σύμβολο.
Εκεί δεν μπορούσαν να πολεμήσουν δίχως να προκαλέσουν
κάποιες καταστροφές στα απροστάτευτα κτήρια.
Αποφάσισαν ν’ αλλάξουν το χώρο με οφθαλμαπάτη.
Οι βάρβαροι θα έδιναν μια μάχη για κτήριο
που υπήρχε μονάχα στην παγιδευμένη φαντασία τους.
Κάποιοι έπρεπε όμως να υποστηρίξουν την εικόνα
έτσι οι πολεμιστές την σήκωσαν στον ουρανό
με τα ίδια τους τα σώματα που την προστάτευσαν
κι όταν ήρθε η επίθεση, η βαρβαρότητα
ήρθε σε σύγκρουση με το ανύπαρκτο μοναστήρι
αλλά και με τους γνήσιους χρονομαχητές του Δασκάλου.
Εκεί τους χτύπησαν τα πέταλα του ανέμου
που κυριολεκτικά τους έδειραν αποκαλύπτοντας
όλη τη γύμνια τους κάτω από τα όλα τα καλύμματά τους.
Αφού δεν ήθελαν να δείξουν το πρόσωπό τους
η φύση πήρε την εκδίκησή της πιο σκληρά
κι από γεροδεμένους πολεμιστές γιατί βρέθηκαν
εκτός πλαισίου μ’ ένα παίγνιο που είχε άλλους κανόνες.
Είχαν μάθει έτσι τι σημαίνει να τα βάζεις με γωνία.
Οι αξιωματικοί επέστρεψαν στις θέσεις τους.