Μία από τις ηπείρους, όπου υπήρχε το ευρωπαϊκό πνεύμα
ήταν η Ωκεανία.
Εκεί έπαιζε παραδοσιακά ένα κυρίαρχο ρόλο η Αυστραλία.
Κάτω από τον Σταυρό του Νότου,
υπήρχε επιρροή της Δύσης και της Ανατολής
του Βορρά.
Ήταν λοιπόν αναμενόμενη η δημιουργία μίας σχέσης
που έγινε δεσμός με την πάροδο του Χρόνου.
Αυτή είχε βάλει στόχο η βαρβαρότητα.
Και χωρίς αντίσταση θα είχε πέσει το προπύργιο.
Έπρεπε όμως να ενισχυθεί
γιατί υπήρχε πολιορκία εκ μέρους της βαρβαρότητας.
Και αυτή γινόταν όλο και πιο σκληρή
όταν αδιαφορούσε η άγνοια και δεν ήθελε να μάθει.
Προσπαθούσε να επιβάλει μια πραγματικότητα
που δεν υπήρξε ποτέ.
Για να αποδείξει ότι δεν έγινε ποτέ έγκλημα.
Ενώ τα εγκλήματα κατά της Ανθρωπότητα είχαν γίνει.
Στην ουσία διέπρατταν μια Γενοκτονία μνήμης
και μία νοοκτονία.
Γι’ αυτόν τον λόγο οι Δίκαιοι έπρεπε να βοηθήσουν τους αθώους.
Η βαρβαρότητα κέρδιζε έδαφος
λόγω της κοινωνίας του παρόντος.
Όμως ο Χρόνος ήταν μαζί μας.